Eimreiðin - 01.05.1962, Blaðsíða 54

142
EIMREIÐIN
sprellfjörugan fisk, lieyrði ég uml,
eða ókennilegt baul að baki. Leit
við, þar stóðu þá 3 sauðnaut á mel-
öldu og gláptu á mig, sjáanlega
mjög áhugasöm. En ég mátti ekkert
við þau mæla, því engan hef ég hitt
er skilur sauðnautamál! Eftir
skamma stund röltu dýrin upp í
brekku og gæddu sér á kjarngres-
inu. Ég fór til tjaldanna til að ná
í kvikmyndavél og félaga, sem
áhuga höfðu um slíkt. Þegar við
komum fleiri á vettvang, þá leist
dýrunum ekkert á blikuna og tóku
á rás.
Skannnt frá þessum stað fann ég
sauðnautaból í gili, höfðu dýrin
auðsjáanlega haft þarna samastað
lengi, mikil skán hafði myndast af
sparðinu, og liolað var barð til
skjóls.
Þeir sem fóru til veiða, komu enn
með byrðar af bleikju, veiðin virt-
ist óþrjótandi, þótt ekki væri farið
nema nokkura kílómetra með ánni.
Mér varð hugsað til vættar eskimóa,
sem gefur mönnum veiði að vild.
Konunnar er þeir kalla „Móðir
hafsins“ — býr hún í djúpunum,
ógreidd og liandalaus, sverari en
allt sem svert er. Sú gilda sendir að-
eins þeim, sem henni líkar, fiska og
veiðidýr, og vei þeim sem tapa vel-
vild hennar, aðeins særingarmenn
geta blíðkað hana, stundum heimt-
ar hún fórnir!
Þarna stóðum við í silungskös-
inni, hugleiddum burðarþol vé al
innar, var það fangaráð að slsgþ
silunginn, og koma honuni t)
í afturhluta hennar, sökum þess ‘l
alls þurfti við til flugtaks.
Betra var að ganga vel frá s
inu, því „Andi háloftanna" j
Inua, eða „Sá sem allt sér“, og >» ®
ur kraftinn", getur annars m° o
ast. Hann kennir öllum háttvisi»
særingarmenn telja að hann
uppi: „Hátt í einverunni, °S
enginn nái sambandi við han'1
nema gegn um ógnarlegar þiaU
sorgir og miklar fórnir“. l,aUn^
eru hin gömlu trúarbrögð 1,1 ^
lendinga. Vættir og andar vaka 7
ir öllum verkum manna og 11
renningum. Forlögin taka í ta
ana ef lögmál þeirra eru brotm-
Þegar allt var búið til brott er^
ar, fór ég enn eina ferð upp a
ina við tjöldin. Þar gekk ég a el^j
mæli við vætti landsins, þak
liimnaföðurnum fyrir þá ógle)11 ^
legu daga, sem mér var ley^ . .
dvelja í óskalandinu. Ég nnIintl
við hin tignarlegu fjöll, jöklana
firðina miklu, og sérstaklega ^
Fagravatn, þarna höfðum viö
að dýrðlega daga, ógleynianleS
stundir í heimskautakyrrðinm-
Með trega í huga, bar ég
þá ósk, að mér, og vinum nn11 „
mætti auðnast að sjá aftur lal1
Bæði í vöku og draumi.