Eimreiðin - 01.01.1963, Qupperneq 83

Guðmundur Hannesson
prófessor.
i.n það kom fljótt í ljós, að Guð-
mundur hafði mikla löngun til að
komast í skóla og læra meira en
liann gat lært heima í sveitinni
sinni. Bóndinn á Eiðstöðum anz-
aði ekki slíkum órum sonar síns.
Halldóra húsfreyjan á Eiðstöðum
raun hafa séð betur, hvað í syni
hennar bjó, og studdi af alefli ósk
hans um að komast í menntaskól-
ann. Fyrir atbeina móður sinnar
homst Guðmundur í skóla og taldi
sig eiga henni allt sitt gengi að
þakka. Það varð kunnugt, að Guð-
tnundi Hannessyni hafði þótt svo
'ænt um móður sína, að hann bar
alla ævi mikla virðingu fyrir kven-
þjóðinni og kunni manna bezt að
nteta hvers virði góð kona er. Oft
v’arð honum tíðrætt um góðar kon-
Ur. sem hann hefði kynnzt og eng-
inn vafi er á því, að augu hans
iyrir gildi góðrar konu hafa opnast
v'ið umhugsunina um hverju ást-
rihi móður hans fékk til leiðar
komið.
Alkunnugt er, að Guðmund
Hannesson langaði mest til að læra
verkfræði. En hvort tveggja var, að
ovíst var um atvinnumöguleika í
þeirri grein hér á landi á þeim
ll'ma og svo hitt, að námið var
mjög dýrt — ennþá dýrara en lækn-
lsfræðin. Enginn vafi er á því, að
puðmundur Hannesson hefði get-
sér góðan orðstír sem verkfræð-
ingur, því að hann var fæddur
smiður og hafði alla ævi mikinn
ahuga fyrir húsasmíði, mannvirkj-
um og hvers kyns framkvæmdum.
Hann kynnti sér húsagerð og margt
um verkfræði svo sem steinsteypu.
Kom þetta þjóð hans að góðu gagni
síðar meir, þegar hann fór að beita
sér fyrir bættum híbýlaháttum í
landinu og skipulagningu kaup-
staða.
Guðmundur Hannesson var fá-
tækur á námsárum sínum í Kaup-
mannahöfn. Þó tókst honum að
skreppa heim, þegar hann halði
lokið fyrri hluta embættisprófs í
læknisfræði. Kom hann heim til
foreldra sinna í júrtímánuði og
dvaldi hjá þeim þangað til um