Eimreiðin - 01.01.1963, Qupperneq 85

EIMREIÐIN
73
lánsiólki og ætti að geta gert eitt-
hvað, sem vit væri í.“
Séra Jón fór með Guðmund
Hannesson heint að Mælifelli þeg-
ar þeir komu í Skagafjörðinn og lét
hann gista hjá sér um nóttina.
híæsta dag kom einn af vinnu-
ntönnum prestsins, sem sendur
hafði verið í Glæsibæ með Árna
^ækni að Mælifelli. Séra Jón liafði
skriflega beðið lækninn að taka
nteð sér verkfæri og annað, sem
nota þarf, þegar gerðir væru upp-
skurðir. Ekki hafði læknirinn ann-
að með sér en svæfingarmeðul,
e*na sáratöng og einn skurðarhníf.
hegar Guðmundur Hannesson sá
hnífinn, bað hann séra Jón að lofa
ser að líta á skurðarhnífa hans.
1-eizt honum vel á einn þeirra og
'ar hann dreginn á, svo hann varð
hárbeittur. Svo var lagt af stað til
Stapa en þangað er stutt leið frá
‘'dælil'elli. Þegar Guðmundur
Hannesson leit á fótinn á föður
'ttínum, sá hann strax, að hann
'ar allur sundurgrafinn af berkl-
Um og bæði fótliður og hnéliður
ofðnir mikið skemmdir. Duldist
heldur ekki að faðir minn mundi
tleyja, ef ekki væri tekinn af hon-
Urn fóturinn. Sagði hann þetta við
■^fna lækni í einrúmi og samsinnti
hann því. Hinsvegar aftók hann
'neð öllu að leggja út í að taka fót-
hin af föður mínum. Sagðist hann
ekkert hafa til þess nema eina sára-
l°ng, engan nothæfan hníf, enga
sög og engar umbúðir. Auk þess
hefði hann aldrei framkvæmt slíka
aðgerð og neitaði með öllu að
leSgja út í slíkl fyrirtæki. Þótt
Guðmundur Hannesson segði hon-
um, að faðir minn hlyti þá að
deyja, þá stoðaði það ekkert.
Læknirinn neitaði algjörlega. Senni-
lega hefur Guðmundur Hannesson
þá verið fljótur að ákveða það, að
taka fótinn af föður mínum án
þess að Árni læknir befði nokkurn
veg eða vanda af j^ví starfi. Faðir
minn var búhagur, átti þar al leið-
andi dálítið af smiðatolum. Meðal
þeirra fann Guðmundur Hannes-
son bandsög, sem hann notaði við
aðgerðina, svo varð að hugsa fyrir
skurðarborði, ekki var um annað
að ræða en að nota baðstofuhurð-
ina fyrir skurðarborð. Ekki var
hægt að láta hana liggja á gólfinu.
En Guðmundur Hannesson var
þekktur smiður og séra Jón vel lag-
tækur, hann snuðaði orf, hnfur,
ljábakka, hestajárn og fleira fyrir
sjálfan sig öll þau ár, sem hann
stundaði búskap. Þeim varð því
ekki skotaskuld úr því að srníða
það sem þurfti undir hurðina. Þeg-
ar þeir voru búnir að því, var pott-
ur settur á hlóðir og Guðmundur
fór að sjóða þau verkfæri, sem
hann hafði. Loks fór hann af stað
og gekk þangað sem hann fann
dýjamosa og tók talsvert rnikið af
honum með sér, skar svo af honum
ræturnar og þvoði hann vel út
sterku karbólvatni og notaði lrann
í stað umbúða. Engin eldavél var
til í Stapa sem hægt var að dauð-
hreinsa umbúðir 1. Nu vita menn
að dýjamosi hindrar gerla- og sýkla-
vöxt, en það vissu menn ekki þá,
og er mjög merkilegt, að Guð-
mundi Hannessyni skyldi detta 1