Eimreiðin - 01.01.1963, Qupperneq 105

EIMREIÐIN
93
fyrsta sinn á mannfundi, til þess að
ntótmæla slíku mannúðarleysi. Og af-
staða hennar hafði hinn farsælasta ár-
angur. Attatíu og þriggja ára að aldri
óer hún nú fram þakklæti fyrir vel-
farnað lífs sins. — Sigurlaug kveðst
vera þakklát fyrir að „hafa fengið
leyfi til að dvelja um stund á þessari
ólessuðu jörð“, en jtó hefur líf hennar
verið æði stormasamt á kiiflum. Hún
er lífsglöð og bjartsýn á uppvaxtarár-
unum, en skömmu eftir fermingu fær
f'ún illkynjað fótarmein, og þegar hún
er fimmtán ára að aldri, verður að
taka af henni fótinn. Þau örlög eru
l'ung, en lnin sækir fram til nánts og
starfs og nýtur fyllingar mikillar lífs-
"autnar í ást og ihugun, þrátt fyrir
allt. — Margrét segir: Mörgum á för-
uini fóturinn sveið. Frásaga hennar
°pnar sýn inn á svið, þar sem fram fer
atakanleg barátta alþýðukonu fyrir lífi
heill barna sinna. Þessi þáttur er
ntér ekki sízt minnisstæður, svo mjcig
minnir hann mig á æviferil skáldsins
a Þröm, sem ég fór höndum um, þótt
samanburður að öðru leyti verði ekki
ííerður. — Ingibjörg kjarnakonan, elzt
sautján systkina, finnur hvíla á sér þá
ábyrgð, að hún verði að hjálpa for-
eldrum sínum til þess að konia upp
óarnahópnum, og vinnur þeim til þrí-
tugsaldurs. Þá stofnar hún sitt eigið
heimili og eignast 5 börn. Mikil starfs-
manneskja og segir að lokum: Hver
'lagur hefur verið mér sigurdagur. —
Helga er „í miðju straumkastinu",
mikil gerðarkona, sem sífellt leitar á
úrattann, þótt erfiðleikar hrindi henni
stundum fetið aftur. Hún er nærkon-
an> sent ann lífinu, og segir: „Ég stend
óáðum fótum meðal fólksins sjálfs —
°g eg held, að það sé hin mesta lífs-
fyUing fyrir hvern og einn.“
1 þáttum Jtessum er að finna ýmsar
skentmtilegar og fróðlegar lýsingar á
samtíðarmönnum. Þrjár beirra segja
frá Matthíasi Jochumssyni. — Elísabet
er við messu hjá honum í Keldna-
kirkju. „Hann var mikilúðlegur pers-
ónuleiki og fór mikið fyrir honum í
stólnum", segir hún. Og hún heyrir
ávæning af því, að liann sé blendinn
í trúnni. — Sigurlaug er einkaritari
skáldsins á seinustu æviárum þess og
geymir frá því dýrmætan minjagrip.
Og hún er boðin, þá rúmlega tvítug
að aldri í veiz.lu, sent skáldinu var
haldin sem heiðursborgara Akureyrar,
og hlustar á hina leiftrandi ræðu, sem
hann flytur þá, viku fyrir andlát sitt.
— Helga kynnist honum, þegar hún er
á saumanámskeiði á Akureyri. „Það
magnaðist alltaf loftið, þegar hann
kom, og við stelpurnar komumst á ið.
Slík áhrif hafði hann á okkur, þessi
fjörgamli eldhugi. Ég held, satt bezt
að segja, að við höfum allar verið
skotnar í honum." Sent sagt: Hér
kennir margra góðra grasa.
Gunnar M. Magnúss
IVilliam Lorcl Watts: NORÐUR YF-
IR VATNAJÖKUL. Jón Eyjrórsson
sneri á íslenzku. Bókfellsútgáfan h.f.,
Reykjavík.
Það er ekki vonurn fyrr að Jiessi
merka bók er gefin út í íslenzkri þýð-
ingu, bæði vegna sinna kosta, og þess
að rneð ferðum Watts á Vatnajökli, og
víðar, urðu þáttaskil í fjalla- og jökla-
lerðum hér á ladni. Er þáttur fylgdar-
manna hans mikilsverður, sérstaklega
Páls Pálssonar (jökuls), sent var hægri
liönd hins unga fjallamanns, og und-
irbjó fiirina að verulegu leyti, enda til-
einkaði Watts þessum félögum sínum
bókina.
Bókin er röskar 200 blaðsíður, prýdd
mörgum ágætum myndum, bæði eftir
Watts og aðra erlenda ferðamenn er
voru hér um svipað leiti. Þýðandinn,
Eyjiórsson ritar vandaðan inn-