Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1965, Page 42

Eimreiðin - 01.01.1965, Page 42
EIMREIÖTN 30 öðru hvoru ;í næturnar, en hóaði öllu frá alla leið upp í Álfadal á morgnana um leið og ég rak kýrnar. Ég lék mér oft tímunum sarnan þarna uppi í dalnum, — og þar heyrði ég sönginn fyrst. En svo liætti ég að vaka yfir túninu og reka kýrnar, — og eftir það kom ég æ sjaldnar upp í dal. En söngurinn fylgdi mér alltaf öðru hvoru, einkum þegar ég var ein, og ég var alltaf að reyna að lýsa því, sem í honum fólst, eins og ég reyndi strax, þegar ég heyrði hann í fyrsta sinn. Ég gat ekki annað. — Já, en hvaðan kom þessi söngur? — Fólk trtiði því, að Imldufólk ætti heima í Álfadal, — enda hendir nafn dalsins til þess, að svo sé. Ég var ekki í miklum vafa um að það ætti þarna heima. Það eru svo einkennilega mynduð kletta- belti í brekkum dalsins, alveg eins og lnisaþil í löngum röðum og þarna undir klettunum lá ég oft og hlustaði, hvort ég heyrði ekki í huldufólkinu í dalnum. — Og heyrðuð þér svo nokkuð? Það var kominn ákafi í rödd Ásdísar. Allt hik var horfið — og það var eins og lnin hefði gleymt stund og stað. — Sjálfsagt hef ég alltaf heyrt eitthvað, þó ekki svo glöggt, að ég gæti verið viss um, að það væri frá huldufólkinu. En svo var það kvöld eitt í ágúst, að ég var stödd uppi í dal að sækja kýrnar. Veðrið var dásamlegt, aðeins tekið að rökkva, léttur blær ofan úr f jöllunum, sól roðaði hæstu tinda, en húm í dalnum. Ég hafði gleymt mér við að horfa á blómabreiðurnar í brekkunum, fjólur, blágresi og fagur- blóm — og á flögrið í fiðrildunum, sem voru að búast til hvíldar undir nóttina. Þá heyrði ég margraddaðan söng ofan úr dalnum. Þessi söngur bergmálaði í fjöllunum og fyllti allan dalinn. Stundum var hann eins og stormjrytur, stundum eins og örveikt hvísl. Eg get ekki lýst honum eins og hann var, en hann fyllti mig óttablandinni hrifningu. Ég sat eins og bergnumin og hlustaði, gleymdi stund og stað undir þessum söng, sem stundum líktist voldugum orgeltón- um, undirleik að söngkór, margrödduðum og mikilfenglegum------. Ásdís jragnaði snögglega og eins og hún rankaði við sér. llr svip hennar mátti lesa, að nti væri hún víst búin að tala alltof mikið yfir bráðókunnugum manni, sem hún hefði aldrei áður séð og þekkti ekki neitt. En ég lét. sem ekkert væri og sagði hinn rólegasti: — Og svo fóruð þér að yrkja upp úr þessu? — Nei, nei, ég var víst byrjuð á því áður. En eftir þetta fannst mér ég verða að halda áfrant. Einhver ósjálfráð þörf knúði mig til
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.