Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1965, Side 65

Eimreiðin - 01.01.1965, Side 65
EIMREIÐIN 53 hann guði sínum Búdda. Því lnen sem liann fann til þess, úversu ást hans var vonlaus, því sterkara varð ímyndunaraflið, sem bar hana uppi, og því sjúk- e§ri ttrðu hugsanir hans. Á með- an honutn bjó sú von í brjósti, pótt lítil væri, að hann fengi ást smni fullnægt, var honnm unnt j'ð sætta sig við það, sem óhjá- kvæmilegt var. En nú þegar Allkla Hjákonan var orðin svona oumræðilega stór og Ijarlæg; þá staðnaði ást hans og varð líkust kyrrstæðu vatni, sem stöðugt og óhreyfanlegt hylur yfirborð jarð- ar. Hann vonaðist til þess, að hann fengi með einhverju móti að sjá andlit konunnar einu snnu enn. Samt óttaðist hann, a l)e8ai hann sæi hana, mundi draumsýn, sem nú var orðin eins • toi Og risavaxna lotusblómið, 'n ynja saman og verða að engu. Ef svo færi, þá væri honum borg- )ð’ 1 þetúi sinn hlyti hann að Itelsast. Og allt þetta fyllti huga Mikla Prestsins ótta og gei<>. Htn emmanalega ást prestsins hafðt byrjað að taka á sig mynd sjalfsblekkingar, og þegar hann íoksms ákvað að fara og heim- sfkja konuna, var hann þeirrar l °ðunar’ að nú væri hann í þann veginn að ná sér af sjúk- eikanum, sem tært hafði líkama ians. Svo blindaður var hann, að liann misskildi gleðina, sem fylgdi ákvörðun hans og hélt að sér hefði létt vegna þess, að nú væri hann laus t'ir möskvum ást- arinnar. Þjónustufólki Miklu Hjákon- unnar þótti það ekki neitt sér- staklega athyglisvert, þótt það sæi gamlan prest standa þegj- andi úti í horni í garðinum og stara döprum augum á höllina. Meinlætamenn og betlarar tóku sér iðulega stöðu utan við stóru lnisin í höfuðborginni og biðu eftir ölmusum. Ein af hirðdöm- unum nefndi þetta við húsmóð- ur sína. Mikla Keisaralega Hjá- konan leit sem snöggvast gegn- nm tjaldið, sem skildi íbúð hennar frá garðinum. í skugga grænna lauffléttna stóð gráhærð- ur gamall prestur í snjáðum föt- unr og draup höfði. Hún horfði á hann um stund. Þegar henni varð ljóst, að jretta hlaut að vera presturinn sem hún hafði séð við Shigavatnið, varð föla andlitið hennar enn þá fölara. Hún hugsaði sig unr nokkur augrrablik, en gaf svo skipun um jrað, að dvöl prestsins í garðin- nm hennar skykli enginn gaum- ur gefinn. Þjónustustúlkan hneigði sig og gekk burt. Nú varð henni órótt í fyrsta sinn. Hun lrafði séð nrarga nrenn, senr höfðu snúið baki við veröldinni, en aldrei fyrr lrafði lu'nr litið þann nrann augunr,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.