Eimreiðin - 01.04.1973, Síða 45

EIMREIÐIN
jafnyfirþyrmandi og að sjá þessar nöktu hvelfingar, sem eru
orðnar griðastaðir fugla, og sem hefur verið breytt í vöru-
skemmur? Er ekki eitt hundrað kílómetrar — já tvö hundruð
ldlómetrar til næslu kirkju í mörgum héruðum landsins12.
Engar kirkjur eru nú nyrzt í landinu, einmitt í þeim liluta
landsins okkar, sem bezt hefur varðveitt rússneskan anda,
þar sem við eigum lielzt von á, að rússnesk menning muni
varðveilast um alla framtíð. En einhliða tilskipanir svokall-
aðra stjórnardeilda13 hregða fæti fyrir alla viðleitni inni-
lega trúaðra, fórnfúsra einstaklinga og þeirra, sem ráðstafa
arfi eftir sig, til að endurreisa þó ekki væri nema minnstu
kirkjuna. Við dirfumst ekki að spyrja um klukknahljóminn
— liver hefur svipt okkur þessu forna djásni Rússlands, hinni
fegurstu rödd þess? Mér er liðrætt um kirkjurnar, — sjálf
guðspjöllin eru hvergi á hoðstólum á meðal okkar, jafnvel
Nýja testamentið verðuin við að fá erlendis frá14, rétt eins
og þegar kristnihoðarnir fluttu fagnaðarerindið á sinum tíma
alla leið til Indigirka15.
Brátt eru sjö ár liðin, en liefur kirkjan á nokkurn hátt látið
málin til sín taka? Ráðið um trúarleg efni skipar í alla yfir-
stjórn kirkjunnar, það skipar presta og biskupa (jafnvel
hneykslunarmenn eru skipaðir í emhætti til að gera kirkjuna
að athlægi og niðra liana) — þetta er þó að jafnaði gert með
lauinung. Kirkja sem lýtur harðstjórn trúleysingja — það er
sýn sem ekki gal að líta í tvö þúsund ár. Öll fjármál kirkjunn-
ar Iúta stjórn þeirra. Þeir ráðstafa fjármunum kirkjunnar •—
þessum koparmyntum, sem guðhræddar hendur Iiafa borið
fram til fórnar. Og eins og hendi veifað eru fimm milljón
rúblur gefnar í sjóði, sem eru kirkjunni óviðkomandi, en bein-
ingamaðurinn er rekinn út, ef hann sýnir sig við kirkjudyr,
og engir peningar eru til að gera við þök kirkna í fátækum
söfnuði. Prestarnir geta ekki um frjáls höfuð strokið í söfnuð-
inum. Þeir hafa einungis umboð til að halda guðsþjónustur,
þó með þvi skilyrði að halda sig innan kirkjuveggja. Vilji þeir
heimsækja sjúka eða fara í kirkjugarðinn, þurfa þeir fyrst að
fá leyfi borgarráðsins.
Með hvaða rökum er unnt að sannfæra sjálfan sig um það,
að kerfisbundin eyðilegging likama og sálar kirkjunnar, undir
sljórn gnðleysingja, sé bezta leiðin til að varðveita kirkjuna.
Varðveita hana fyrir livern? Varla fyrir Krist. Vai'ðveita hana
— hvernig? Með lygi? Þegar lygin hefur lokið hlutverki sínu
hvaða hendur eiga þá að bera fram brauð og vin við heilaga
kvöldmáltíð?
133