Eimreiðin - 01.04.1973, Qupperneq 46

EIMREIÐIN
Yðar lieilagleiki. Kastið ekki rýrð á óverðuga rödd mína.
Það er ekki víst, að slikar raddir nái eyrum yðar sjöunda
hvert ár.10 Gefið okkur ekki tilefni til að ætla — og þröngvið
okkur ekki til að trúa því, — að æðsti liirðir rússnesku kirkj-
unnar setji hið veraldlega vald ofar hinu himneska, að lion-
um sé hið jarðneska vald ineiri ógn en ábyrgðin gagnvart Guði.
Við getum livorki franuni fyrir mönnum né heldur í bænum
okkar blekkt okkur sjálf til að líta svo á, að jarðneskir hlekkir
séu sterkari en andi okkar. Kristindómurinn átti sízt auðveld-
ari kjör í frumkristni, en liann liélt velli og blómstraði. Okkur
liefur verið vísað til vegar í fórninni. Jafnvel þótt allur jarð-
neskur máttur sé á þrotum þá ber fórnin ávallt sigurinn í sér.
Það píslarvætti, sem var verðugt hlutskipti bræðranna á fyrstu
öldum kristninnar, liafa margir prestar og trúhræður okkar
gengizt undir — og gera það jafnvel enn þá á okkar tímum.
Áður var þeim varpað fyrir ljónin, nú felst píslarvættið að-
eins í skertri velferð.
Þegar þér nú um þessar mundir krjúpið frammi fyrir kross-
inum, sem hefur verið borinn inn í miðja kirkjuna17, spyrjið
þá Guð; hvaða öðru markmiði get ég þjónað meðal þjóðar,
sem hefur því sem næst glatað kristnum anda og kristnu fasi?
Alexander Solsjenitsyn.
Á stóruföstu,
í krossbænaviku, 1972.
’1 rússnesku rétttrúnaðarkirkjunni er sex vikna föstutími
næst undan kyrruviku og páskum kallaður stórafasta.
-Orðrétl stendur: „Allraheilagasti vladyko“ (hátiðlegt
ávarpsfall orðsins „vladyka“=drottnari, valdhafi).
3Í þessu bréfi lýsir Solsjenitsyn því í fyrsta skipti opinber-
lega yfir, að hann sé kristinn rétttrúnaðarmaður. Það er
að sjálfsögðu mikill siðferðilegur stuðningur við hina að-
þrengdu rússnesku rétttrúnaðarldrkju. Það er einnig ljóst
af baktalsherferð þeirri, sem mögnuð hefur verið síðan,
að þessi játning Solsjenitsyn er sovézkum yfirvöldum mik-
134