Eimreiðin - 01.04.1974, Síða 47

ElMREIÐlN
HÖSKULDUR:
(hissa).
Ekkert! Varð honum orðfall, og ég sem hélt hann hefði sofið
lijá mömmu sinni.
FRIÐLEIFUR:
(finnst athugasemd Höskuldar óviðeigandi; með merkissvip).
Hvað kemur það þessu við?
HÖSKULDUR:
(háðskur, dularfullur).
Ekki néitt. (beygir sig yfir Friðleif; óþægilega vinarlegur) Og
þú lika, sonur minn!
(Höskuldur sendir Friðleifi tvírætt augnaráð og gengur hnakka-
kertur burt. Friðleifi léttir þegar Höskuldur fer, en er samt órótt
innanbrjósts. Hann reynir að festa hugann við tímaritið, en það
er einlwer spurning sem ásækir hann. Eftir löng innri átök
kastar hann frá sér tímaritinu og þýtur á fætur og hleypur á
eftir Höskuldi. — Leikrýmið er autt eitt andartak. Höskuldur
kemur gangandi i hægðum sínum og rét't á eftir kemur Frið-
leifur hlaupandi.)
FRIÐLEIFUR:
(grípur í öxl Höskuldar; æstur).
Hvers vegna — hvers vegna allt þetta með Brútus?
IIÖSKULDUR:
(horfir á Friðleif eins og hann hafi ekki séð hann áðnr; reynir
að koma fyrir sig nafninu).
Brútus! . . . hef ekki heyrt nafnið, en hafið samband við Upp-
lýsingar, þeir geta ábyggilega hjálpað yður.
MYRKUR