Uppeldi og menntun - 01.01.1995, Side 113

PÁLMI AGNAR FRANKEN
unglingamir jafnvel að skilgreina hugtakið eins og t.d. í Ijóðinu sem hér fer á eftir
því vart getur neinum dulist að það er ástin sem verið er að bera saman við rósina:
Rósin
Hún byrjar
eins og rós
fögur
breiðir úr sér og
lokkar til sín
með angan sinni
Saklausfífl
Eins og rósin
dregst hún brátt
saman, pornar, skrælnar
Ijót
Og saklausu
fíflin gráta.
(Ljóðdrekar V 1994:42)
Furðu lítið fer fyrir trúmálum í ljóðunum. Þó sjást einstaka ljóð sem tengjast trú á
einhvern hátt en almennt má segja að viðhorf unglinganna einkennist hvorki af
tilbeiðslu né lohiingu. Æðri máttarvöld eru fjarlæg og illa gengur að ná sambandi
við Guð, því það er alltaf á tali hjá honum eins og segir í einu ljóðanna. Stundum
örlar á forlagatrú enda á hún sér djúpar rætur í sögu og menningu þjóðarinnar.
Hins vegar kemur dálítið á óvart að kynslóðabil er ekki eins áberandi þáttur
ljóðanna og búast hefði mátt við; bein átök og skoðanaágreiningur eru lítt merkjan-
leg! Þó vekur enn meiri athygli hvað ljóðin leiða hugann mikið að ellinni og jafnvel
lífslokum. Kannski speglar þetta ákveðinn kvíða eða ótta, en getur líka bent til þess
að tengsl unglinga við eldra fólk séu meiri en ætla mætti, hugsanlega vegna breyt-
inga á þjóðfélagsgerð og/eða fjölskyldumynstri.
Afar fá ljóð teljast til náttúruljóða. Náttúran sjálf er aukaatriði því tilgangurinn
er sjaldnast að lýsa henni sem slíkri en hún kemur að góðum notum sem táknræn
umgjörð tilfinninga. Haust eða vetur er heppilegt umhverfi þegar myrkur er í
sálinni, vorið hins vegar ljósara:
111