Iðunn - 01.11.1884, Síða 11

Breiðu herðarnar. 133
sem lamdi hvern, er móti honum andaði, með reið-
písknum. Jeg bar þetta lengi vel framan af með
þögn og þolinmæði af því jeg vildi ekki styggja föður
minn; en loksins fór það samt út um þúfur. það
var einn fagran sumarmorgun um kornskerutímann
út á víðum akur-vangi, að okkur Bartel lenti saman
í augsýn himinsins alskínanda og allra vinnuhjúanna
frá höfuðbólinu ; mundi Bartel þó að líkiudum ekki
hafa liaft upptökin til þessarar viðureignar, ef hann
hefði séð fyrir, hvern enda hún mundi taka. Mér
er enn þá sem jeg heyri ið þrítekna »húrra«, sem
gaus úr kverkum þessara lrvítu þræla, þegar þorpar-
inn lá undir mér á vellinum, og þegar jeg að síðustu
eptir tvö vel úti látin högg þéytti reiðpísknum langa
leið út á bláblikandi stöðuvatnið. Já, herrar mínar,
jeg kemst á lopt við þetta húrra, í hvert skipti sem
jeg hugsa til þess, og opt þegar illa hefir legið á mér,
hef jeg huggað mig við, að það muni vera tilfært
tekjumegin í höfuðbók lífdaga minna, og vorði svo
til að kvitta mig af refsingu fyrir eitt eða aiinað af
hinum öðrum heimskupörum mínum.
Bptir þessi stórtíðindi þorði jeg ekki að koma heim
til föður míns, eins og þið getið nærri. Jeg fór
huldu höfðu meðal ættmenna og kunningja þangað
til sá tírni kom að höndum, að jeg átti að fara í
»kóngstreyuna«:L. Mér gekk miklu betur að eiga
við fallbyssurnar heldur én við latínsku stílana, og
með því yfirmanni mínum gazt vel að mér, og faðir
minn óskaði þess jafnframt, þá bauðst jeg til fram-
haldandi herþjónustu eptir að æfingarár mitt var á
enda; það leið heldur ekki á mjög löngu að jeg komst
i) p. e. verða dáti.