Iðunn - 01.11.1884, Síða 25

Breiðu herðarnar. 247
leið og hann horfði á mig svo elskulega eins og hann
væri bráðskotinn í mér.—»Ef þér eruð fullfær í því,
sem þér eigið að kunna, þá skuluð þér fá embættið,
svo sannarlega sem jeg heiti Jóhann Agúst Jiiger«.
»Ekki vantar mig kunnáttuna, herra Jáger«, sagði
jeg, og enn í dag er mér óskiljanlegt, hvaðan mér
kom sú dirfska, að tala svona sjálfbyrgingslega og
digurmannlega, »jeg kann það alt saman upp á mína
tíu fingur«.
»Jeg trúi yður, jeg meira en trúi yður, þegar þér
segið það; þér eruð sannur ágætismaður. Komið
þér nú og setjist hérna við borðið og segið mér, hvar
og hvernig og hvað þér hafið lært. Hvert er nú t.
a. m. yðar álit á inni nýu gasmælis samsetning Mr.
Hotwaters í Liverpool«.
Jeg skildi undir eins af spurningunni, að gamli
maðurinn mundi vera æði vel heima í gasfræðinni.
Jeg lagði mig því til og útlistaði ítarlega fyrir honum
hvers vegna mér als ekki geðjaðist að inni nýu upp-
fundningu Mr. Hotwaters, sem svo var kölluð, og
hvers vegna mór fyndist minn máti vera betri. þvi
næst dró jeg upp úr vasa mínum uppdrætti nokkra,
sem sýndu og útskýrðu uppfundningu mína, og
breiddi þá fyrir framan Jágér. Og með því jeg var
einstaklega innlífaður málefni þessu og liafði ekki
hingað til hitt nokkurn mann, sem jeg gat látið mig
í ljósi við nema Hans minn Sorgenfrí, þá lét jeg dæl-
una ganga jafnt og þétt og talaði þangað til jeg komst
i hita; hélt jeg áfram hálfa klukkustund fyrir víst,
en gamli maðurinn sat á meðan, kinkaði kolli og
tautaði öðru hvérju: »hum, hum, ágætt, ágætt, ljóm-
andi gott«. Og úr því gangurinn var kominn á mig,
þá sagöi jeg honum með sama, hverjir foreldrar mín-