Ægir - 01.01.1933, Blaðsíða 14

8
ÆGIR
varinn til Englands, sömuleiðis talsvert
af öðrum bátafiski, siðustu mánuði árs-
ins. Við loðnu og síli var mjög lítið vart
við Faxaflóa á árinu, enda stóð mjög
stuttan tíma.
Vestfirðingafjórðungur.
Eins og víða annarsstaðar á landinu,
byrjaði árið með góðum afla. Tíð var þó
óstöðug, þar eins og annarsstaðar í jan-
úarmánuði, en allgóður afli þegar á sjó
gaf. Við Isafjarðardjúp var ekkert telj-
andi saitað fyrstu vikurnar, en það sem
aflaðist flutl í is til Englands. Alls voru
fluttar þaðan út í ís í janúarmánuði 750
smálestir af fiski, og var það mikill létt-
ir fyrir útgerðina, að geta fengið þar
fljóta sölu á fyrsta aflanum og fengið
þannig dálítið rekstursfé til að byrja með.
Um miðjan febrúar kom aftur mikil
fiskganga inn í Djúpið, og fengu bátarnir
þá upp í 15 þús. kg. í róðri.
Vegna þessa ágætis afla, komu stóru
bátarnir frá Vesturlandinu ekkert suður
í Faxaflóa á vertíðinni, eins og þeir voru
oft vanir áður, en stunduðu veiðar að
heiman allan tímann. Afli þessi hélzt að
mestu fram í lok maímánaðar, en þá
hættu flestir stóru bátarnir frá Isafirði
veiðum, sömuleiðis línugufubátar þeir,
sem gerðir voru út frá Vestfjörðum.
Þó að heildaraflinn á Vestfjörðum væri
litið eitt minni, en árið á undan, þá
breytir það ekki því sem áður er sagt,
bæði vegna þess, hversu mikið var flutt
út þaðan af ferskum fiski, eins og áður
er tekið fram og einkum sökum þess,
að þátttaka í veiðunum var minni þar
eins og annarsstaðar á landinu, og sökum
hinnar erfiðu afkomu útgerðarinnar varð
að draga saman seglin þar eins og ann-
arsstaðar.
Smásíld fékksl um vorið bæði í Ön-
undarfirði og ísafirði, en var minna
stunduð en vanalega, bæði vegna þess
að hún kom nokkuð seint og þvi farið
að draga úr róðrum, enda voru flest
frystihúsin meira en birg af freðsild og
þvi eftirspurnin eftir nýju síldinni til beitu
mínni en annars hefði orðið.
Stóru frystihúsin á ísafirði, sem áður
byggðu tilveru sina að mestu leyti á því
að selja frysta beitu til veiðistöðvanna
við Faxaflóa, gátu mjög lítið selt og liggja
því mörg þeirra enn þá með beitusíld
frá fyrra ári, og fer það auðvitað eftir
beituþörfinni og hversu vel að sildinni
hefur verið viðhaldið, hvort það tekst,
að selja hana úr þessu, fyrir eitthvert
verð.
Steinbitsaflí var líka mjög lítill fyrir
Vestfjörðum eins og árið áður, enda voru
þær veiðar lítið stundaðar. Þó er alltaf
töluverður markaður innanlands, aðal-
lega í Reykjavík, fyrir hertan steinbit
(steinbítsriklíng), sé hann vel verkaður,
en það er jafnan nokkuð undir veðráttu
komið, hvernig verkunin heppnast.
Hrognkelsaveiði, sem löngum hefur
verið mönnum á Vesturlandi mikil hjálp,
brást að mestu leyti, eins og annarsstaðar
á landinu.
Yfir haustið og siðustu mánuði ársins,
var allgóður afli víða á Vestfjörðum, en
veðrátta óstillt og því stopular gæftir.
Var mestallur sá fiskur, sem aflaðist þar
á þessum tima fluttur út isvarinn, ýmist
með íslenzkum eða erlendum togurum,
sem til þess voru leigðir, eða strand-
ferðskipinu »Súðin«, sem fór tvær ferðir
með kassafisk til Englands.
Norðlendingafjórðungur.
Fyrsta ársfjórðunginn voru róðrar ekki
stundaðir á Norðurlandi neitt sem telj-
andi er, þó var ágætisafli á Siglufirði um
tíma f febrúarmánuði, en mestur sá fisk-
ur var seldur til matar í kauplúnið og