Ægir - 01.01.1933, Blaðsíða 16

io
ÆGIR
Síldin kom svo aftur inn á Austfirð-
ina síðastliðið haust og hefur staðið þar
í allan vetur, svo útlit er fyrir að hún
fari að verða þar nokkuð árviss eins og
áður var. Hefur verið saltað þar af síld í
haust samtals 8837 tunnur, en töluvert
er eftir óselt af þvi.
Þar sem mikið minna var fryst af síld
til beitu Norðanlands í sumar, en und-
anfarandi ár, er ekki ólíklegt að þörf
verði fyrir meiri beitu sunnanlands en
nú er hér í íshúsum, og ættu því Aust-
firðingar að geta komið einhverju af
fryslri síld inn á þann markað.
Ytirleitt byrjuðu stærri bátarnir á Aust-
urlandi, veiðar ekki fyr en með marz-
byrjun og var þá um tíma ágætisafli á
Fáskrúðsfirði, aftur gekk Hornafjarðar-
veiðin miklu tregara og var þó ekki því
um að kenna að loðnan kæmi ekki, en það
hafa Austfirðingar talið undirstöðu undir
Hornafjarðarveiði sinni. Það mátti heita að
bátarnir, sem veiðistunduðufrá Hornafirði,
hefðu yfirleitt næga ferska loðnutil beitu
alla vertíðina, og veðrátta var sérstaklega
hagstæð, svo að ekki er hægt að kenna
öðru um, en fisktregðu, hve Hornafjarð-
arveiðin varð léleg framanaf. Aftur á móti
kom mikil fiskganga upp að Hornafirði,
með maimánuði,' en þá voru margir bát-
arnir farnir þaðan, en um tíma sóttu
bátarnir af hinum norðlægari fjörðum
þangað suður eftir, og notaðist það
frekar illa, þar sem svo var langt sótt.
Það fór því svo að lokum, að Horna-
fjarðarveiðin mátti heita mjög góð, og
varð aflinn þar samtals 4500 skpd., eða
nærri Vs hluti af öllum ársafla fjórð-
ungsins.
Útgerð hefur verið töluvert minni á
Austfjörðum, á þessu ári en undanfar-
andi og er hún mjög að draga saman
og bátum að fækka, því afkoma útgerðar-
manna er orðinn þar svo bág, eftir undan-
farandi erfiðleikaár, að þeir eru þess ekki
megnugir að halda bátum sínum í sjó-
færu standi, eða endurnýja vélar í þeim,
hvað þá heldur að um endurnýjun eða
kaup á nýjum bátum geti verið að ræða.
Síldveiðin.
Síldveiðin gekk rajög vel á árinu. Auk
þess, sem áður er fram tekið, að smá-
síld og millisild stóð á Austfjörðum all-
an veturinn og fram eftir öllu sumri.
Yar svo að sjá, sem sild væri í hafinu
hér við land allan veturinn, að minnsta
kosti austanlands, því varla fekkst
þar svo fiskur, að hann væri ekki með
síld i maganum, enda fór snemma að
bera á síld i sjónum hér sunnanlands,
en hún var lítið veidd, enda lítið gert
til þess, þar sem nægileg freðbeita var
til í húsunum, og ástand útvegsins og
fiskverðið þannig, að ekki var líklegt
að hægt myndi að selja hana með því
verði, sem vant hefur verið undanfar-
andi vor, meðan betur áraði, þó höfðu
margir línugufubátarnir með sér net og
fiskuðu í beitu fyrir sig, þegar leið á
vorið. T. d. fekk gufubáturinn »Rifsnes«
40 tn. af síld í Grindavíkursjó 25. apríl
og eftir það fekkst síld alltaf öðru hvoru
hér sunnanlands.
Fyrir Norðurlandi fengust fyrst 30 tn.
28. júní í reknet út af Siglufirði, og eftir
það fór að bera allmikið á þvi, að sildin
væri komin upp að Norðurlandi. Enda fer
þá bráðlega að reka að þvi að veiði út-
lendinganna færi að byrja hér við land,
því sum norsku sildveiðaskipin lögðu af
stað frá Noregi um mánaðamótin júní
og júlí. Aftur á móti byrjuðu íslenzku
skipin veiði sína miklu seinna. Sam-
band sænskra sildarkaupmanna, tilkynnti
sildarútgerðarmönnum að þeir myndu
ekki kaupa sild, sem söltuð væri fyrir
25. júlí.