Ægir - 01.01.1933, Blaðsíða 42

36
ÆGIR
dragnótaveiðar hér í ár, en í fyrra. Hef
ég ekki fengið neinar ábyggilegar upp-
lýsingar um tölu útlendra skipa, er þessa
veiði hafa stundað hér og nefni þvi
engar tölur.
Allstaðar heyrist sama sagan þar sem
dragnótaveiði er stunduð á grunnmið-
um, að hún spilli mjög fyrir annari
veiði á sömu stöðvum. Á Bakkafirði var
mér sagt, að mikið af fisk-ungviði hefði
rekið þar við flóann, eftir að dragnóta-
veiðiskip höfðu veitt í flóanum. Mest
hafði þetta verið ýsuseyði, sem rak, en
ekki gat ég fengið áhyggilegar upplýsing-
ar um það, hve stór seyðin voru.
Af ísuðum fiski hefur lítilsháttar verið
flutt út frá Norðfirði með togurum og
öðrum ferðum, er menn af tilviljun vissu
um á síðustu stundu. Eru slikar ferðir
svo stopular, að eigi er unnt að byggja
ísfisksveiði á þeim. Frá öðrum stöðvum
hefur ekkert verið flutt út af ísvörðum
fiski, nema hvað Færeyingar fluttu út
frá Gunnólfsvik í sumar fisk, er þeir
veiddu þar sjálfir.
Hauslsíld.
Síðast í október fór að verða sildar-
vart á Norðfirði, um likt leyti á Mjóa-
firði og litlu síðar á Seyðisfirði. Fram
til miðs nóvember var þó veiði fremur
' treg, en úr því má svo heita, að Norð-
fjörður, Hellisfjörður og Mjóifjörður væru
fullir af síld. Á Seyðisfirði kom og mikil
sild, en stöðvaðist ekki lengi inni i firð-
inum, en þar kom aftur mikil sild síðar.
Veitt var mest i net og nokkuð i herpi-
nætur. Voru það landnætur, sem menn
settu á hanafætur og útbjuggu sem herpi-
nætur. Þó var veitt með einni reglulegri
herpinót. Var auðvelt að snurpa fyrir
síldína og hefði mátt veiða ógrynni á
þann hátt, en bæði var skortur á tunn-
um til að salta i og svo voru menn
hikandi við að salta mikið fyrír Kaup-
mannahafnar markað, því að sýnilegt var
að hann mundi brátt fyllast. Nokkuð af
síldinni var skozkverkað og léttsöltuð
fyrir þýzkan markað, eða samtals 753
tunnur. í nóvember varð nokkuð síldar-
vart á Eskifirði, Reyðarfirði og Fáskrúðs-
firði, en aldrei kom eins mikil sildar-
ganga þar og í hina nyrðri firði. Stóð
síldin þar og skamman tíma.
Stcerð.
Sildin var af mjög misjöfnum stærð-
um. Frá stórri hafsíld niður í örsmáa
kræðu. Mest veiddist af þeirri stærð er
fór ca. 6 — 8 í kílúið og nokkuð af 10—12.
At Þýzkalands verkuðu síldinni fóru ca.
5—7 í kg. Mikið af síldinni sem var
verkað fyrir Kaupmannahafnar markað
var 6—7 í kg. eða litlu smærri en sú sild
er var Þýzkalands verkuð, lengdin um
27 cm. Hefði öll síld af þessari stærð
verið skozkverkuð, hefðí það létt um
fullan helming á hinum þrönga markaði
í Danmörku, og því mátt salta nokkru
meira, en um leið gert markaðinn trygg-
ari. Að vísu hefur nokkuð verið sent til
Þýzkalands af venjulega kverkaðri síld
— pökkuð 110 kg. — en ekki veit maður
enn þá hvernig þetta reynist. Hinsvegar
má gera ráð fyrir að tryggara sé að verka
Þýzkalandssíld í líkingu við það, er Skotar
gera, þótt það sé seinlegra og kosti nokkru
meira. Mikið af Austfjarða síldinni er
sérstaklega hentug fyrir Mið-Evrópu-
markað, vegna stærðar og virðist því
augljóst, að keppa beri að þvi, að verka
hana sem bezt fyrir þann markað, helzt
svo vel, að við verðum ekki eftirbátar þeirra
þjóða, sem fremstar standa um góða
síldarverkun. Verður það ekki með töl-
um talið, hve geysimikla þýðingu það
getur haft fyrir sildarverzlun vora, ef tekst
að rýmkva markaðinn að miklum mun.