Ægir - 01.01.1933, Blaðsíða 15

ÆGIR
9
inn á Eyjafjörð, enda var veiðin ekki
alniennt stunduð. Þrátt fyrir það þó að
hagstæð tíð væri á landi þessa mánuði
þá voru þó talsverðir rosar til hafsins
og ógæftir, svo lítið varð úr þessari veiði.
Kð eru heldur varla aðrir staðir, sem
hægter að stunda vetrarveiðar frá á Norð-
urlandi, en Siglufjörður, sökum hafn-
leysis. Afkoma útgerðarinnar á Norður-
landi var svo slæm eftir árið á undan,
að mörgum var ókleift að koma bátun-
um af stað fyr en liðið var fram á vor
og sumir komust aldrei út.
í apríl, maí og júnímán. var þó yfir-
leitt ágætisafli á Norðurlandi, og nokkuð
almennt stundað, eftir því semföngvoru
«1, en þar eins og annarsstaðar var dreg-
ið það úr útgerðarkostnaði sem föng voru
til, t. d. urðu menn víða að spara veið-
arfæri af fremsta megni.
Eftir að kom fram í júlímánuð, dró
mikið þar úr afla, enda fóru menn þá
að gefa sig við verkun á fiski sínum
margir hverir, því með því lága verði,
sem var á fiskinum, reyndu smá-útgerð-
armenn að verka það, sem þeir gátu með
fólki sinu og skipshafna sinna, í stað þess
að senda fiskinn til Akureyrar, til verkunar
eins og tíðkast hafði, enda fara þá hugir
manna á Norðurlandi að beinast mest
að sildveiðunum, þegar sá tími er kom-
mn, og þar sem síldareinkasalan var
opphafin og menn gátu verið frjálsir
með sölu afla síns, gerðu margirsérvon
um að síldveiðin mundi geta létt eitt-
hvað á vandræðum þeim, enda varð sú
raunin á, að flestirsem sildveiðina stund-
uðu síðastl. sumar, munu hafa haguast
ú henni.
Flestir stóru bátarnir á Norðurlandi
hættu því þorskveiðum, um og fyrir miðj-
an júli, og stunduðu síldveiðar yfir sild-
artimann.
Að síldveiðum loknum, fóru margir
þessir bátar aftur á þorskveiðar, en haust-
vertíðin var yfirleitt léleg.
Síldveiði var nokkur á Akureyrarpolli,
strax um áramót, sömuleiðis nokkur um
haustið, en illa gekk að ná henni og var
því saltað þar með minnsta móti, að
eins 1312 tn.
Austfirðingafjórðungur.
Eins og getið var um i síðustu árs-
skýrslu minni, var talsverð síldveiði á
Austfjörðum síðustu mánuði ársins 1931
og var nokkuð af henni saltað. Þessi
síldveiði hélt áfram fram eftir öllum vetri
og mátti segja, að margir Austfjarðanna
væru fullir af síld fram eftir öllu, það var
því hörmulegra, að lítið var hægt að
hafa upp úr þeirri veiði. t*ó var saltað
um 1000 tunnur eftir áramótin, nokkuð
fryst til beitu og svo auðvitað notað til
beitu nýtt eftir þörfum. Fiskur gekk inn
í botn á fjörðunum á eftir síldinni og
var töluvert fiskað þar á smábáta, en þó
að það hleypli ekki afla fjórðungsins
fram, það sem neinu munaði, því notað
var mikið af því sem fékkst til matar í
héruðunum í kring og töluvert hert, þá
var þetta kostnaðarlítil ognotadrjúg veiði,
og kom sér því mjög vel.
Eru það vandræði, ' ef Austfirðingar
geta ekki gert sér meiri not af vetrar-
sildinni, en enn er orðið, ef hún fer að
leggjast þar að á hverjum vetri, eins og
var í gamla daga á blómatið austfirskrar
útgerðar, enda var það einmitt vetrar-
síldin sem þá var auðsuppspretta og
undirstaða undir þeim blómlega útvegi,
sem þá reis þar upp. í haust vorugerð-
ar nokkrar tilraunir með úflutning á
ferskri síld til Englands, og er nauðsyn-
legt að aðstoða Austfirðinga til frek-
ara áframhalds á því sviði, t. d. með því
að útvega þeim skip til flutninga á síld-
inni á erlendan markað.