Ægir - 01.01.1933, Blaðsíða 33

ÆGIR
27
um og eigendum þeirra. — Þótt togara-
útvegurinn frá Vatneyri haldist í góðu
horfi framvegis, þá er alls óráðlegt íyrir
þorpsbúa, að byggja á þeirri alvinnu-
grein einni saman. Mér virðist því, að
reyna ælti útgerð þiljaðra báta, allt að
12 lestum, á lóðaveiðum. Nú eru þarna
3—4 slíkir bátar, sem notaðir eru á
færaveiðar, einungis að sumrinu. Mætti
auka þar við siðar, ef sæmilega gæfust.
Tálknfirðingar hafa undanfarin vor afl-
að manna bezt þarna vestra á trillubáta
sína, en í vor brást aflinn tilfinnanlega,
en í fyrra reið verðfallið á fiskinum yfir
þá. Þar eru nær allir hreppsbúar í
Kaupfélaginu, sem Guðmundur bóndi
á Sveinseyri veitir forstöðu. Sagði hann
mér, að ef jafn vel hefði aflast þar í vor
og undanfarin ár, mundi allt hafa bjarg-
ast þolanlega, en nú væru menn í megn-
ustu kröggum. Vorhlutir bátanna þarna
aðeins um 200 krónur mest.
1 Arnarfirði er sömu söguna að segja,
og var þó enn þá lakari aflinn þar,
einkum norðan vert við fjörðinn. Frá
Bíldudal gekk nú, eins og áður segir,
einungis annað færaskipið stuttan tíma,
svo og nokkrir trillubátar og vélbátur-
>nn »Ægir«. Nokkuð var verkað þar af
sunnlenzkum fiski, en atvinna var samt
óvenju rýr á Bíldudal í sumar. Undir
áramótin var keyptur þangað línuveið-
ari, sem nú mun vera að hefja veiðar,
°g vænta menn að hann verði Bíldæl-
ingum til hagsbóta.
En hvað sem því líður, þá er nauð-
synlegt að fá þiljaða vélbáta til lóðaveiða
ú þessum fjörðum. Hygg ég allt að 12
lesta bátar, af sömu stærð og nýrri bát-
ar í Súgandafirði mundu heppilegastir. Á
slíkum bátum mundi mcga sækja sjó
miklu lengur, og lengra, að haustinu en
nú er gert. Afli er oft undir Kóp og
undan Sléttanesi fram eftir vetri, en
opnir bátar geta ekki farið út úr fjörð-
um þegar á haustið líður. Mun enda oft
hafa verið telft um of djarft með sjó-
sókn á þeim. Líklegt þykir og, að fiskur
sé oft á þessum slóðum að vetrinum,
eftir hátíðar, að minnsta kosti er fram
í marzmánuð kemur. Að sumrinu gætu
bátar þessir stundað færaveiðar ef heppi-
legra þætti.
Það er alls ekki tilreynt með vetraróðra
á þessum slóðum, eða lóðaveiðar á
stærri bátum, svo ekki er vitað nema
stunda mætti þær með líkum árangri
og á nyrðri fjörðunum. Benda má á
það, að Önfirðingar hafa sótt sjó lengra
vestur en áður, og í haust sóttu stóru
bátarnir héðan úr bænum sjó, vestur á
opinn Dýrafjörð.
Ef takast mætti að fá um 5 slíka báta
á Patreksfjörð, aðra 5 á Bildudal, og 2
á Suðureyri í Tálknafirði, mundi hagur
fiskimanna á þessum slóðum stórum
vænkast. Vitanlega getur tapast á þess-
um bátum sem öðrum. En það er aðal-
lega afurðasalan, smákaupmennskan í
fisksölunni, ,sem harðast hefur leikið
ýmsa, sem að sjávarútvegi standa und-
anfarin ár.
Þótt illa hafi gefist með trillubátana
UDdanfarin ár, þá tel ég að menn á
þessum slóðum eigi ekki að hætta við þá,
enda mun vart til þess hugsað. Þeir
eiga undir venjulegum kringumstæðum,
að vera góð auka-atvinnu fyrir bændur,
sem sjó stunda haust og vor. En bátar
þessir eru alls ónógir sem aðalatvinna.
Þilskipaveiðarnar gömlu (færaveiðar)
virðast nú algerlega úr sögunni hér á
Vestfjörðum. Menn fást ekki á færi, var
mér sagt i haust. Þó hafa þær oft gefið
duglegum færamönnum ágætan arð. Þeir
fremstu hafa haft yfir 2000 kr. yfir sum-
arið fyrir nokkrum árum. Nú i sumarjhafið
hæsti færamaður900kr.hlutí 9 vikna tíma.