Ægir - 01.01.1933, Blaðsíða 47

ÆGIR
41
lönd. Enda var þá og framan af þessari
öld blóma atvinnulíf á Austfjörðum.
— Sóktu menn í stór-hópum úr öðrum
landshlutum — sérstaklega Suðurlandi —
atvinnu sina til Austfjarða.
Nú er þetta orðið nokkuð á annan veg.
Nú sækja fáir atvinnu til Austfjarða, en
aftur á móti fara Austfirðingar nokknð
í aðra landsfjórðunga í atvinnuleit. En
svo ég nú snúi mér aftur að samgöng-
unum, þá hygg ég, að því verði ekki
mótmælt með rökum, að í þeim efnum
er um verulega afturför að ræða frá því,
sem var fyrir 20—30 árum. Á meðan
Hólar og Skálholt, og Austri og Vestri
önnuðust strandferðir var þó um að ræða
reglubundnar ferðir, sem mátli treysta.
En nú er það aftur á móti al-títt, að
áætlun strandferðaskipanna sé breytt með
litlum fyrirvara. Nota menn því gjarnan
fremur skip Bergenska til strandferða, þar
sem treysta má þó á reglubundnar ferðir.
Um millilanda-samgöngur er það að
segja, að þær munu sjaldan nú á seinni
árum hafa verið með slíkum hörmung-
um sem nú. Eitt skip »Lagarfoss« er að
vísu sem oftast á ferðinni hér einu sinni
i mánuði. Er það vitanlega allt of strjálar
samgöngur við útlönd, en þegar þar við
bætist, að þetta skip er fyllt svo af vör-
um frá öðrum landshlutum, að það getur
ekki tekið þær vörur, sem Austfirðingar
þurfa að flytja út, þá er ekki nema eðli-
legt, að talað sé um olnbogabörn.
I desemberferð »Lagarfoss« á útleið var
hann svo fullur af vörum, þegar hann
kom til Austfjarða, að hann gat lítið
tekið af Austfjarðavörum. Voru þá sendir
»Brúarfoss« og »Goðafoss« nærri samtímis
tH að flytja út sild, sem þá hafði veíðst
á Austfjörðum, og urðu menn þá annað
hvort að senda út mest alla sildina sam-
límis, sem auðvitað stórspilti fyrir mark-
aðiuum, eða geyma hana heima hjá sér
um óákvðinn tíma. Er það mjög baga-
legt og enda hættulegt, þegar um síld er
að ræða, að vera neyddur til að senda
eins mikið út i einu og frekast er unnt,
eða að öðrum kosti að koma henni ekki
frá sér.
Þegar »Fossarnir« fóru til úflanda i
desember var áformað að gera tilraun
um að flytja út ísvarða síld í kössum.
Þetta var ekki hægt vegna þess, að skipin
voru fullfermd og gátu ekki tekið sildina.
í sumar varð að senda síld frá Aust-
fjörðum til Siglufjarðar til þess að koma
henni til útlanda, og i haust varð að
senda hana til Reykjavíkur til umhleðslu
til að koma henni út. — ísvarinn fiskur
mundi vera fluttur út á haustin ef sæmi-
legar samgöngur væru við England.
Þótt samgöngur við útlönd og aðra
landsfjórðunga sé ábótavant, þá eru sam-
göngur innan fjórðungsins verri, og mun
þá ýmsum virðast mikið mælt. Á hinar
smærri hafnir kemur stundum ekki skip
mánuðum saman. Um landsamgöngur
er ekki að ræða, nema yfir hálf-ófæra
fjallvegi. Á milli stærstu kauptúnanna
austanlands- er oft ekki hægt að komast
margar vikur samfleytt öðru visi en yfir
fjöll og fyrnindi. Verst eru þó settar
hinar smærri veiðistöðvar.
Bót á þessu verður ekki ráðin með
öðru móti en þvi, að fenginn verði fjórð-
ungsbátur er annist strandferðir. Mundi
hentugast, að sá bátur yrði látinn ganga
mest á milli Hornafjarðar og Austfjarða
á vetrar- og vortið, en á milli Austfjarða
og Norð-Austurlandsins um sumar- og
haustmánuði. Gæti það og sparað hinum
stærri skipum að koma á smærri liafnir
fyrir lítinn flutning.
Samgönguleysið innan fjórðungsins
stendur hinum smærri útvegi mjög fyrir
þrifum, og gerir mönnum ókleyft að gera
út frá hinum afskektari útgerðarstöðum,