Ægir - 01.01.1933, Blaðsíða 37

ÆGIR
31
Hitunarofninn í steinveggnum öðrumegin
laugarinnar, niður við botn hennar.
Þesskonar sundlaugahitun mun litt eða
eigi þekkt hér á landi áður.
Kennt var sund þarna í tveimur flokk-
um síðastliðið sumar. Yoru 80 í öðrum
flokknum, en 76 í hinum. Má af því
sjá, að í jafn fámennu þorpi, hefur þátt-
takan verið mjög almenn. Það er Ung-
mennafélagið þarna, sem upptök átti að
sundlaugarbyggingunni, en þorpsbúar
hafa veitt málinu almennan stuðning.
Sagt er mér að laugin hafi kostað um
14 þúsund krónur,
Um fiskideildir fjórðungsins er ekkert
sérstakt að segja. Félagslegur áhugi er
lítill i þeim öllum. Liggja til þess ýmsar
orsakir, sem ekki verða raktar að sinni.
Mun ég siðar gera því máli einhver skil.
í októþer siðastliðinn hélt ég fundi í
deildunum á Patreksfirði, Bildudal, Þing-
eyri, Flateyri og Hnífsdal. Voru á fund-
um þessum gerðar ýmsar ályktanir er
síðar komu fyrir fjórðungsþingið. Fjórð-
ungsþingið var illa sótt, og stafaði það
af því, að ferð Súðarinnar í lok októ-
bermánaðar, vestur og norður um féll
niður. En við þá ferð var miðað, er
þingið var boðað. Að öðru leyti tók þing
þetta all mörg og mikilvæg mál til með-
ferðar. Yísast um það til þinggerðarinn-
ar, sem birt er i 11. blaði Ægis.
Hef ég nú hér að framan drepið á
það, sem mér finnst helzt máli skipta í
sambandi við Fiskifélagið og sjávarút-
veginn hér í fjórðungnum, síðari helm-
ing nýliðins árs, og læt'hér staðar numið.
ísafirði 11. janúar 1932.
Krisján Jónsson
frá Garðsstöðum.
Skýrsla nr. 4 1932
til Fiskifélags íslands, frá erindrek-
anum í Norðlendingafjórðungi.
Árið sem nú er liðið, hefur orðið út-
gerðinni hér norðanlands langsamlega
mikið betra yfir höfuð að tala, en menn
höfðu gert sér hugmynd um við byriun-
þess, að verða mundi. Margt veldur þessu.
Fiskaflinn varð víðast hvar allgóður og
náðist mestur á tiltölulega skömmum
tíma, eða að minnsta kosti á hentugum
tima ársins, snemma vors og sumars,
svo að allflestir, er á annað borð hugs-
uðu til að verka fisk sinn, gátu gert það
og gerðu það sjálfir, eins og ég drap á í
siðustu skýrslu minni. — Er auðsætt
hvilika þýðingu það hefur, að verkun
fiskjarins er framkvæmd fyrir 6—8 kr.
skpd. eins og var í ólafsfirði i sumar,
eða að kaupa hana út fyrir 12—15 kr.
fyrir utan allan aukakostnað, flutningog
keyrslu o. fl. — Það hefur yfirleitt hjálp-
að útgerðinni í ár ekki alllitið, að menn
hafa almennt auðsjáanlega sett sér fyrir
sjónir hver höfuðnauðsyn er á fyrir hana,
að spara allstaðar, þar sem sparaðverð-
ur. Þykist ég sjá þess ótvíræð merki nú
þegar, t. d. með beitueyðslu, veiðarfæri
o. fl., en einkum þó með tilkostnað í
fólkshaldi, en fram að hinu siðasta ári,
held ég megi segja, að mikill misbrestur
hafi verið á um sparnaðinn víða, þar
sem ég þekki til.
Þá kemur að öðru þýðingarmesta át-
riðinu við útgerðina, sölu afurðanna. —
Er þá fyrst að byrja á því, sem til skamms
tíma var hér nær eða alveg verðlaust,
sem sé beinin, þ. e. hausar og hryggir.
1 sumar hafa menn selt tonnið af þessu
þurkuðu, meira eða minna, fyrir 75—85
kr. og þózt sæmilega haldnir af. Lifrar-
sala hefur verið nokkuð mismunandi, á