Ægir - 01.02.1944, Blaðsíða 46

76
Æ G I R
tókst nú saml ckki, livað okkur snerti, en
ekkert hélt verðinu á saltfiski okkar eins
lágt niðri, eins og uppbæturnar, er önnur
ríki greiddu á saltfiskframleiðslu þegna
sinna. Það eru nú veigamiklar ástæður til
að ætla, að þessi uppbótarpólitik verði
ekki upptekin fyrst um sinn af fyrri keppi-
nautum okkar.
En ])að er annað atriði, sem vert er að
taka með í reikninginn. Við eigum fyrir
höndum að keppa við þessa sömu aðila og
þeir geta orðið okkur eins skæðir og fyrr,
þó með öðrum bætli sé. Á undanförnum
árum hafa atvinna og fjármunir runnið í
skaut okkar í stríðum straumum, allir lifn-
aðarhættir okkar hafa markast af þessu,
en skaphöfnin breytzt og dignað hjá mörg-
um í svipinn. Eitthvað svipað er sagt um
Newfoundlandsbúa, en þeir voru miklir
keppinautar okkar. Eggjar þeirra kunna
einnig að hafa dignað af þeirri velgengni
er þeir hafa notið. Öðru máli er að gegna
um Norðmenn, mestu keppinauta okkar
fyrir ófriðinn. Hagur þeirra hefur þessi
árin ekki verið slíkur, að þeir hafi vanizt
á að gera hærri og meiri kröfur til lífs-
þæginda, hækkaðs kaupgjalds og fjár-
muna. En þeir hafa stælst að andlegum
þrótti, og eru, þegar okinu léttir, við þvi
búnir að taka upp harða bai’áttu fyrir til-
veru sinni og afkomu, meðal annars með
því að sætta sig við mikið minna en líklegt
er að við gerum, eftir allt sem undan er
gengið hjá báðum. Þetta kann að verða sá
þröskuldur á framleiðslu okkar, er erfiðast
verður að stíga yfir.
Færeyingum hefur að vísu orðið vel til
ljár, að minnsta kosti sumuni, en yfir-
leitt hafa þeir orðið að búa við þröng kjör
ófriðarárin, einknm að því, er almenna at-
vinnu snertir heima fyrir. Það er ekki lík-
legt, að þar verði gerðar sömu kröfur um
kaupgjald og slíkt framvegis, eins og við
búið er að hér verði gert.
í þeim löndum, sem við höfum nú helzt
viðskipti við, er alls staðar talað um breytta
atvinnu-hætti og nýja skipun viðskipta að
ófriðnum loknum. Þessi áform eru að vísu
noltkuð laus í vöfunum enn þá, en af því
sem uppi er Iátið, virðist mega ráða það, að
megandi menn þeirra stórvekla, er mestu
hafa ráðið um heimsviðskiptin hingað til,
vilja afnema þá innilokunarstefnu í við-
skiptum, sem víðast hvar var orðin ofan á
fyrir ófriðinn. í þess stað verði myndað
samband ríkja og landa, er skipuleggi við-
skiptin innan sambandsins, og' sé þá tekin
til greina framleiðslugeta og hættir hverrar
þjóðar, þannig að hver þeirra framleiði
einkum þær vörur, er bezt falla við kunn-
áttu, getu, venjur og framleiðsluskilyrði
hennar. Ef við yrðum þátttakendur í slíku
sambandi, yrði sala á fiskafurðum okkar
að öllum líkum, ekki eins erfið og hún var
síðasta áratuginn fyrir stríðið, og geri ég
þá ráð fyrir, að við nytuin hlunninda um
sölu þessara náttúrlegu afurða okkar, sem
lnngað til hafa verið langstærsti liðurinn í
útfiutningi okkar. Má og gera ráð fvrir, að
þá væri úr sögunni hin illræmda verð-
launa- og uppbótapólitík, er var á leiðinni
að sliga framleiðslu, bæði þeirra er nutu
hennar og hinna, sem áttu við hana að
keppa.
Framh.
Vidgerðartafir
togaranna í Englandi.
I töflu XV í ársyfirlitinu eru taldir með
þeir dagar, sem skipin hafa tafizt í Eng-
landi vegna viðgerðar, en tafir af þeim
ástæðum voru á árinu sem hér seg'ir:
Belgaum ...................... 32 dagar
Egill Skallagrímsson ......... 21 —
Helgafell .................... 18 —
ÓIi Garða .................... 24 —
Snorri goði .................. 17 —
Venus ........................ 17 —
Vörður ....................... 31 —
Samtals 160 dagar