Tímarit lögfræðinga - 01.04.1954, Qupperneq 44

Allt, sem fram fer, er bókað — og nú orðið tekið á stál-
þráð eða plötur. Að þingi loknu er síðan gefin út bók, er
hefir að geyma allar hinar framlögðu ritgerðir og um-
ræðurnar. Má ljóst vera, að skýrslur þessar eru hinar fróð-
legustu og til þess fallnar að glæða skilning og þekkingu
manna á ýmsum vandamálum lögfræðinnar.
Loks verða þingin til þess að stofna til persónulegra
kynna með stéttarbræðrum og sálufélögum. Getur margt
gott af því leitt.
Af skiljanlegum ástæðum hefur þátttaka vor Islendinga
verið heldur lítil og stopul. Þess má þó geta, að Vilhjálmur
Finsen hæstaréttardómari var einn fundarboðenda til
fyrsta þingsins. Síðan 1918 hafa oftast nær tveir eða þrír
Islendingar sótt hvert þing. Og við hefur borið, að Islend-
ingar hafa tekið þátt í umræðum, t. d. Lárus H. Bjarnason
á tólfta þinginu og dr. Einar Arnórsson hrd. á hinu
fjórtánda. Á þinginu í Stokkhólmi 1951 voru Islendingar
óvenju fjölmennir — 7 talsins. Og nú bar það til í fyrsta
sinn að um eitt umræðuefni var frummælandi íslenzkur.
Efnið var: Um vernd á persónuleika látins manns, en dr.
Þórður Eyjólfsson hrd. var málshefjandi. Þá var og Árni
Tryggvason, hrd., annar ræðumaður eða annar framsögu-
maður, um þagnarskyldu lögmanna og lækna fyrir dómi.
Loks tók undirritaður þátt í umræðum um efnið: Fébætur
og vátrygging.
Hér er ekki rúm til að rekja nánar það, sem rætt var,
enda munu þeir, sem áhuga hafa, geta kynnt sér það í hinni
prentuðu skýrslu.
Tilhögun umræðna er að jafnaði sú, að fyrsta og síðasta
dag þingsins eru sameiginlegir fundir fyrir alla. En annan
daginn skipta fundarmenn sér í deildir, þannig að í hverri
deild er rætt eitt mál fyrir hádegi og annað eftir hádegi,
eða alls fjögur efni þann dag. Velur þá hver og einn sér
stað, þar sem áhugamál hans er á döfinni.
Á þinginu í Oslo s.l. sumar voru Islendingar f jölmennari
en nokkru sinni fyrr eða 17 og margir með konur.
106