Tímarit lögfræðinga - 01.01.1956, Side 27

armönnum og Sjálstæðismönnum. Þar sem hinir síðar-
töldu höfðu hlotið 43,8% kjósenda við kosningar 1931, var
lýðræðis-stuðningur hennar ótvíræður og högguðu úrslit
kosninganna 1933 út af fyrir sig honum ekki, þó að Fram-
sóknarflokkurinn segði þá á næsta þingi upp hollustu við
stjórnina.
Við kosningarnar 1934 fékk Alþýðuflokkurinn 21,7%
atkvæða, Framsóknarflokkurinn 21,9%, Kommúnista-
flokkurinn 6%, Sjálfstæðisflokkurinn 42,3%, Bændaflokk-
urinn 6,4%, utan-flokkamenn 1% og Þjóðernissinnar
0,7%. Með stuðningi utanflokkamanns og eins úr Bænda-
flokknum tókst Framsóknarflokknum og Alþýðuflokknum
að ná stjórn-hæfum meiri hluta á Alþingi, en greinilegt
virðist, að andstöðuflokkarnir hafa þá verið í meiri hluta
meðal þjóðarinnar.
Sameiginlegur meiri hluti Alþýðuflokks og Framsókn-
arflokks á Alþingi hélst við kosningarnar 1937, en þá hafðí
Alþýðuflokkurinn 19% atkvæða kjósenda og Framsóknar-
flokkurinn 24,9% eða samtals 43,9%. Sjálfstæðisflokkur-
inn fékk hins vegar 41,3%, Kommúnistaflokkurinn 8,5%f
Bændaflokkurinn 6,1% og Þjóðernissinnar 0,2%. Stjórn-
ar-andstöðu-flokkarnir voru því í ótvíræðum meiri hluta
hjá kjósendum, þótt þeir væru í minni hluta á Alþingi.
Þetta gerbreyttist við það, þegar Sjálfstæðismenn og Al-
þýðuflokksmenn gengu í stjórn Iiermanns Jónassonar vor-
ið 1939, og hvarf efi á lýðræðis-bakhjarli stjórnarinnar
út af fyrir sig ekki við það, þótt Alþýðuflokkurinn hyrfi
úr henni 1942. Sú stjórn fór hins vegar frá völdum vorið
1942 og tók við stjórn Ólafs Thors, sem naut stuðnings
Sjálfstæðisflokks og hafði fyrir fram tryggt sér, að Al-
þýðuflokkur og Sameiningarflokkur alþýðu mundu verja
hana vantrausti fram yfir seinni kosningar 1942. Lýðræð-
isstuðningur hennar var því ótvíræður og breyttist það
ekki við sumar-kosningarnar 1942.
Um lýðræðis-fylgi utanþingsstjórnarinnar var ekki að
ræða, og minni-hlutastjórn Sjálfstæðismanna, er hlotið
21