Tímarit lögfræðinga - 01.01.1956, Side 45

inn fram til þess tíma, er dómurinn gekk, — að ætla verð-
ur því þjóðfélagi til handa, er átti hann fyrir öndverðu og
ekki hefur enn glatað honum. Dómstóllinn fékk alls ekki
upp í hendur gögn til að útkljá það (t. d. engan staf úr
Grágás eða lögbókum íslands), hvaða fullvalda landi und-
ir krónu Noregs, og síðar undir krónu Danmerkur, Græn-
land hefði tilheyrt, og dómstóllinn tók sér heldur alls ekki
fyrir hendur að kanna þetta, enda ekki nauðsynlegt, til
þess að útldjá þann ágreining, sem hann var kvaddur til
að skera úr.
Viðurkenning á yfirráðarétti Danmerkur yfir Græn-
landi mundi alls ekki vera dagskrármál nú, ef Danmörk
hefði átt hann síðan á víkingaöld eða yfir höfuð ætti hann !
Það er rangt, að yfirráðaréttur Danmerkur yfir Græn-
landi sé almennt viðurkenndur. Til eru samt nokkrar for-
takslausar viðurkenningar, og sumar þeirra dýru verði
keyptar á kostnað Islands. Þessi viðurkenningasmölun
Danmerkur nú á síðustu tímum bendir ekki til þess, að
Danmörk telji ,,yfirráðarétt“ sinn yfir Grænlandi öruggan.
En jafnvel þótt „yfirráðaréttur" Danmerkur yfir Græn-
landi væri mjög almennt viðurkenndur, myndi þetta ekki
fylla í það skarð, að Danmörk á alls ekki yfirráðaréttinn
yfir Grænlandi, allt meðan sú þjóð, sem á hann, gefur
hann ekki upp eða afsalar honum til Danmerkur.
II.
Nýlenda án aróráns eða lcúgunar, norrænt (þ. e. ís-
lenzlct) yfirráðasvæði (a Nordic dominion) allt síÖan
á víkingaöld.
Þessari íslenzku réttarstöðu Grænlands hélt danska rík-
isstjórnin fram í bókinni: „Skýrslu um Grænland 1954“
(„Report on Greenland 1954“), er útbýtt var meðal full-
trúa meðlimsþjóðanna á þingi Sþ. í nóv. 1954 í sambandi
við Grænlandsmálið. Þar segir, að árið 875 (!!) hafi Græn-
39