Tímarit lögfræðinga - 01.06.1966, Qupperneq 25

svo, að hvort sem mál er flutt fyrir kviðdómi eða ekki,
verður að lesa í heyranda hljóði og á opnu þingi, hvert
bréf og skjal, sem nota á sem sönnunargagn og skiptir
þá ekki máli, þótt aðilar og dómari hafi endurrit þeirra.
Ivviðdómurinn, ef til er kvaddur, hefur ekki endurrit.1)
Vel má vera, að þetta þyki furðulegt á öld almennrar
menntunar, en því fylgir sá kostur, að málsmeðferð fyrir
opnum tjöldum nýtur sín betur með þessu móti, heldur
en málsmeðferð, þar sem miðað er við skjöl, sem hvorki
almenningur hefur aðgang að á dómþingi né heldur blaða-
menn. Þar sem dómarar venjast því að gera kviðdómi
grein fyrir sönnunargögnum í stuttu máli og leiðbeina
lionum um lög þau, sem máli skipta, haga þeir stundum
störfum sínum, þegar þeir sitja einir i dómi, eins og urn
kviðdómsmál væri að ræða. Dómar þeirra virðast og
stundum bera með sér, að dómararnir séu að endurskoða
sönnunargögnin og rifja upp fyrir sér lagaatriðin, áður
en þeir komast að dómsniðurstöðu.
B. Málflvtjendur (Barristers) og lögmenn (Solicitors).
Hvernig svo sem réttarfari er skipað, þarf ólíka hæfi-
leika til þess, annars vegar að flytja mál fyrir dómi og
hins vegar til að leysa verkefni, sem ekki eru orðin beint
deiluefni, eða þá að undirbúa málssókn, sem fyrir dyrum
kann að standa. í Englandi hefur þetta leitt til þess, að
þeim sem fást við lögfræðileg málefni er skipt í málflytj-
endur og lögmenn. Hefur skipting þessi staðið síðan á mið-
öldum. Aðgreiningin minnir nokkuð á skiptingu lækna-
stéttarinnar í almenna heimilislækna og sérfræðinga. Leik-
maður í lögum, sem þarf að fá levst lögfræðileg vanda-
mál, ráðfærir sig við ráðunaut í lögum, lögmann, sem
venjulega fæst við allar tegundir lögfræðilegra álitaefna.
Ef álitaefni er á því sviði laga, sem lögmaðurinn er ekki
sérfróður um, lýtur t. d. að gerð sérstakra skjala eða
J) Hann mun þó geta fengið einstök skjöl.
Tímarit lögfræðinga
87