Tímarit lögfræðinga - 01.06.1966, Qupperneq 43

regiu ásamt með bókstafsreglunni til þess að réttlæta
bókstafsskýringu á þann hátt, að hún ráði bót á annmarka
fyrri laga. Slíkur sveigjanleiki í notkun reglnanna virðist
höfundi skynsamlegri en vélræn beiting þeirra.
Þessum þremur aðai skýringarreglum til viðbótar eru
ýmsar nákvæmar reglur og nokkrar almennar ráðagerðir
þess efnis, að skorti bein orð eða nauðsynlegt samhengi,
þá séu lögin ekki ætluð til þess að svipta neinn frelsi sínu
eða eignum án dóms eða bótalaust. Þau eigi ekki heldur
að verka aftur fyrir sig og skortur á skýrum ákvæðum
megi ekki leiða til grundvallarbreytinga af handahófi.
Refsilög og skattalög ber einnig að skýra þröngt og með
hag og frelsi einstaklinga í huga.
Lokaorð.
Þess skal að síðustu getið, að þótt Englendingar hneigist
til þess að telja réttarkerfi sitt liafa allmikla kosti, þá er
sú sjálfumgleði mótuð af vitundinni um nauðsyn stöðugra
endurbóta. Það er einkunl síðan 1945, að margar breyt-
ingar hafa verið gerðar, venjulega að tillögum sérstakra
nefnda, sem settar hafa verið á fót til þess að íhuga ein-
stök viðhorf til kerfisins. Líldegt er að þessi þróun verði
hraðari af því að sett hefur verið á fót ný laganefnd, sem
hefur það hlutverk: „að athuga og endurskoða alla lög-
gjöfina með kerfisbundna þróun hennar og umbætur i
huga. Nefndinni ber einkum að vinna að þvi að bálka
réttarreglur, leiðrétta ósamræmi, fella úr gildi úrelt og
þarflaus ákvæði og gera löggjöfina almennt einfaldari og
nær nútímahorfi en hún er nú“. Það lofar góðu, að fljót-
lega bauð nefndin iagadeildum háskólanna samvinnu. Sem
betur fer er nú minna um liugarfar einangrunar en áður
og meiri vilji til þess að læra af réttarkerfum annarra
þjóða. Það er þó enginn vafi á því, að þess verður gætt
að samhæfa sérhvert nýmæli aldagömlum meginreglum
enska kerfisins, og þó að það sé óhjákvæmilegt að gera
liinn sívaxandi og ómeðfærilega fjölda bindandi dómafor-
Tímarit lögfræðinga
105