Tímarit lögfræðinga - 01.06.1966, Qupperneq 46

eigi langlíft og mun hafa hætt störfum innan fárra ára.
Eins og' ég drap á hét Dómarafélag Islands upphaflega
Félag héraðsdómara, enda gátu þá eingöngu héraðsdóm-
arar orðið félagsmenn þess. A þessu varð sú brevting árið
1957, að allir dómarar landsins gátu orðið félagsmenn og
fékk félagið þá sitt núverandi nafn.
Með breytingu þeirri, sem varð á skipan dómstóla hér
í Reykjavík árið 1961, fjölgaði héraðsdómurum allmikið.
Þetta leiddi til þess, að starfslega mátti skipta félagsmönn-
um dómarafélagsins i tvo nærri jafnstóra flokka. Annars
vegar voru hæstaréttardómarar og héraðsdómarar i
Reykjavík, sem höfðu engin eða lítil umboðsstörf með
höndum, en hins vegar voru svo sýslumenn og bæjar-
fógetar, sem jafnhliða dómarastörfum fara, eins og vitað
er, með lögreglustjórn og margvísleg umboðsstörf og eru
dómsmálin hjá sumum þeirra ekki nema litill hluti starfs-
ins.
Af þessu leiddi, að starfsaðstaða, viðhorf og jafnvel
hagsmunir þessarra tveggja flokka féllu ekki að öllu leyti
i sama farveg, þótt dómsmálastörfin væru þeim öllum
að meira eða minna leyti sameiginleg. Til þess að brúa
þetta bil var það ráð tekið árið 1964, að skipuleggja fé-
lagið þannig', að það yrði tvær sjálfstæðar deildir með
sameiginlegri aðalstjórn, sem kæmi almennt fram fyrir
félagið út á við en tengdi jafnframt félagsdeildirnar sam-
an í öllum þeim atriðum, sem báðum væru sameiginleg.
Enn er eklci endanlega séð, hvernig þetta skipulag reyn-
ist, en fyrir mitt leyti tel ég þetta heppilegasta fyrirkomu-
lagið og mjög viðunandi eins og nú er háttað. Sé ég eigi
neina ástæðu til þess, að Dómarafélagið geti ekki lifað
góðu lífi á þessum grundvelli, ef félagslegur vilji er á
annað borð fyrir liendi hjá hinurn einstöku félagsmönn-
um.
A siðasta aðalfundi vék ég að því, að breyttir þjóðfé-
lagshættir yllu því, að óhjákvæmilegt væri að taka skipan
108
Tímarit lögfræðinga