Tímarit lögfræðinga - 01.12.1976, Síða 32

Réttarfarsnefnd sú sem nú starfar var skipuð 6. október 1972. Nefndin samdi m.a. frumvarp
til lögréttulaga sem um er fjallað hér. Á myndinni eru frá vinstri: Þorleifur Pálsson deildar-
stjóri (ritari nefndarinnar), Sigurgeir Jónsson bæjarfógeti, Björn Sveinbjörnsson hæsta-
réttardómari (formaður nefndarinnar), Björn Fr. Björnsson sýslumaður og Þór Vilhjálmsson
hæstaréttardómari. (Ljósm.: Ljósmyndastofa Vigfúsar Sigurgeirsson s/f).
verkefni þeirra munu lögrétturnar því aðeins fjalla sem áfrýjunar-
eða kærudómstóll. Þá er lagt til, að opinber mál byrji einnig í héraði
nema fram eigi að fara í þeim sókn og vörn skv. lögunum um með-
ferð opinberra mála, þ.e. refsing geti orðið yfir 8 ára fangelsi fyrir
brotið eða sérstaklega standi á, eins og nánar segir í 130. gr. lag-
anna. Þessi mál munu vera um 50 árlega. Þá er ennfremur lagt til, að
nokkur mál skv. 2. gr. laganna um meðferð opinberra mála gangi beint
til lögréttnanna, en þessi mál eru sárafá, og er þá helst að nefna mál
um lögræðissviptingu.
Er þá komið að því, hvaða almenn einkamál hefjist í lögréttu og
hver í héraði. I lögréttufrumvarpinu er sagt, að öll almenn einkamál
fari til lögréttu sem fyrsta dómsstigs, nema 7 flokkar. Þeir eru áskor-
unarmál, víxla- og tékkamál, barnsfaðernismál, mál til ógildingai’
skjala, kjörskrármál og svo tveir flokkar enn: 1) Mál, þar sem aðal-
krafa er um peningagreiðslu lægri en 200.000 kr. Hver aðili sem er
á þó rétt á að slík mál fari beint í lögréttu. 2) Þá skal aðilum heimilt
að semja um, að mál sé rekið í héraði, þó að það ætti að öðrum kosti
að fara beint í lögréttu. Eru þetta aðalreglurnar um almenn einkamál.
í tillögum réttarfarsnefndar um verkefni lögréttnanna eða réttara
sagt verkaskiptingu milli þeirra og héraðsdómstólanna, er að finna
170