Tímarit lögfræðinga - 01.12.1976, Qupperneq 49

milliríkjaverslunarréttur og síðast en ekki síst ýmsar sérgreinar stjórnarfars-
réttar, verði ofar á óskalistanum við umræður um nýjar kennslugreinar í lög-
fræði við Háskóla Islands.
Niðurstöður ráðstefnunnar
Á lokafundi ráðstefnunnar voru lagðar fram ályktanir nefnda, sem hver
umræðuhópur hafði kosið. Tillögur þessar voru ræddar og síðar samþykktar
í meginatriðum. Verður nú efni ályktananna rakið í stórum dráttum.
Almenn kennsla (1. nefnd)
Talið var, að kennsla í samanburðariögfræði gegni tvíþættu hlutverki. Hún
veiti stúdentum víðtækan skilning á rétti þeirra eigin ríkis og á lögum, sem
skipta máii í alþjóðasamskiptum og viðskiptum innan Evrópu. Þá veiti nám
í samanburðarlögfræði mönnum nauðsynlega þekkingu til að geta unnið að
lögfræðistörfum bæði í þágu opinberra- og einkaaðila.
Því næst ræðir í ályktuninni um leiðir til að greiða fyrir námi í samanburð-
arlögfræði.
(1) Stúdentar afli sér grundvallarþekkingar í tungumálum áður en háskóla-
nám hefst, en lagaskólar sjái um, að stúdentar geti aukið þessa þekkingu,
helst með tilliti til lögfræðilegra hugtaka.
(2) Laganemum verði gert skylt að sækja byrjendanámskeið í samanburð-
arlögfræði og taka próf að því loknu.
(3) Frekari menntun í samanburðarlögfræði verði sniðin eftir aðstæðum í
hverri lagadeild fyrir sig.
(4) Aukin kennsla í samanburðarlögfræði krefst aukinna kennslukrafta.
Skipti á háskólakennurum verði aukin og greitt verði fyrir stúdentum, sem
óska eftir að stunda hluta náms síns erlendis og vinna að samanburði á
réttarreglum í tveimur eða fleiri ríkjum.
Kennsla og rannsóknir eftir kandidatspróf (2. nefnd)
Eftirfarandi niðurstöður komu fram í umræðum 2. umræðuhópsins.
(1) Mikilvægt er, að lagadeildir og rannsóknarstofnanir í lögfræði skiptist
á upplýsingum.
(2) Velja verður rannsóknaraðferðir eftir eðli verkefnis. Lögfræðingar, sem
búa við breskt réttarkerfi, nálgast viðfangsefnin öðru vísi en starfsbræður
þeirra á meginlandi Evrópu, en ekki var það talið valda neinum grundvallar-
mismun.
(3) Með ,,teoretískri“ kennslu erlends réttar ætti að veita fræðslu um lög-
fræðileg hugtök viðkomandi tungumáls. Semja þarf fleiri lögfræðiorðabæk-
ur, sem taka til fleiri en eins tungumáls, og er ekki fullnægjandi að hafa þýð-
ingar á einstökum orðum heldur verða að fylgja skýringar og skilgreiningar.
(4) Á sviði framhaldskennslu í samanburðarlögfræði er ekki einungis þörf
á að mennta lögfræðinga, er stunda nám í beinu framhaldi af kandidatsprófi,
heldur einnig menn, sem þegar hafa unnið að hagnýtum lögfræðistörfum
(endurmenntun og framhaldsmenntun lögmanna, dómara, stjórnsýslulögfræð-
inga o.fl.). Eindregið var mælt með dvöl erlendra kennara við háskóla til
kennslu laga heimalands þeirra, og mælst var til þess, að afnumin væru höft
á kennaraskiptum. Þá var skorað á háskóla og aðrar rannsóknarstofnanir að
187