Tímarit lögfræðinga - 01.11.1993, Side 43

Formaðurinn fylgdi tillögunni úr hlaði. Byrjaði hann á því að reifa aðdrag-
anda hennar, þ.e. tillögu þá, sem lögð varfyrir aðalfundfélagsins26. marss.l. og
tillögu Jóns Steinars Gunnlaugssonar um frestun á ákvörðun um aðild að
CCBE, þar til CCBE hefði verið betur kynnt félagsmönnum, svo og kostir og
gallar aðildar og kostnaður samfara aðild.
Ræðumaður gerði grein fyrir fulltrúafundi CCBE í Manchester í apríl sl., sem
hann sótti. Á fundinum var ákveðið að hvert aðildarfélag að CCBE hefði eitt
atkvæði við ákvarðanatöku innan samtakanna og einnig að áheyrnaraðilar frá
þeim EFTA-ríkjum, sem yrðu aðilar að EES við gildistöku EES-samningsins,
yrðu fullgildir aðilar að CCBE, þ.e. að þau lögmannafélög yrðu annað hvort
fullgildir aðilar eða hyrfu úr samtökunum. Pá var samþykkt áheyrnaraðild
L.M.F.Í. að CCBE, sem tæki gildi jafnskjótt og staðfesting bærist frá félaginu.
Einnig var samþykkt að L.M.F.Í. greiddi ekki neitt árgjald fyrir árið 1993 og
eftir það 125.000 BFR á ári meðan félagið væri áheyrnaraðili. Árgjöld allra
aðildarfélaganna yrðu endurskoðuð, en þau endurspegla ekki nema að hluta
fjölda lögmanna í hverju landi. Næðist ekki samkomulag um árgjald L.M.F.Í.
sem fullgilds aðila félli aðild félagsins niður.
Ræðumaður gerði að umtalsefni áhyggjur nokkurra félagsmanna á aðalfund-
inum í mars af kostnaði félagsins af erlendum samskiptum og gerði í því
sambandi nokkra grein fyrir könnun sinni á kostnaði félagsins af erlendum
samskiptum síðustu tíu árin. Niðurstaða þeirra könnunar væri sú að kostnaður
af erlendum samskiptum næmi að meðaltali kr. 863.000 á ári miðað við verðlag á
árinu 1992. Kostnaðurinn væri að nieðaltali hærri á fyrri hluta tímabilsins en því
síðara. Fór hann nokkrum orðum um væntanlegan kostnað af erlendum
samskiptum á þessu ári og hlutfalli slíks kostnaðar af heildartekjum félagsins.
Niðurstaða hans var sú að kostnaðarhliðin ein sér ætti ekki að ráða úrsíitum
þegar ákvörðun um þátttöku í starfi CCBE yrði tekin.
Ræðumaður fór nokkrum orðum um samskipti L.M.F.Í. við hin norrænu
lögmannafélögin og aukið vægi evrópskrar samvinnu í hinu norræna samstarfi.
Því næst vék hann tali sínu að stöðu íslenskra lögmanna gagnvart umheiminum
og því að íslenskir lögmenn þyrftu í auknum mæli að beita evrópskum
réttarheimildum í starfi sínu. Fram til þessa hefði þetta fyrst og fremst átt við
evrópska mannréttindasáttmálann en við gildistöku EES-samningsins bættist
við löggjöf, sem byggð væri á þeim samningi. íslenskir lögmenn kæmust ekkert
hjá því að þurfa að beita hinum nýju evrópsku réttarheimildum, ekki aðeins um
réttindi og skyldur íslenskra aðila gagnvart aðilum í öðrum EES-ríkum, heldur
einnig um samskipti íslenskra aðila innbyrðis. Ræðumaður varpaði þeirri
spurningu fram til fundarmanna hvað innleiðing Evrópuréttar inn í íslenskt
réttarkerfi kæmi L.M.F.Í. við og hvað það kæmi aðild félagsins að CCBE við.
Svar stjórnarinnar væri m.a. að tilgangur félagsins væri að gæta hagsmuna
179