Tímarit lögfræðinga - 20.11.1993, Qupperneq 22

ráðast af því, hvernig við íslendingar stöndum að gæslu mannréttinda.
Lögfesting sáttmálans hér er hins vegar til þess fallin að tryggja betur réttindi
þeirra, sem á íslandi búa eða dveljast. Réttaröryggi þeirra eykst. í suntum
greinum mannréttindasáttmálans er að finna ítarlegri ákvæði en í íslenskri
löggjöf um einstaka þætti mannréttinda. Eftir lögfestingu getur einstaklingur
borið ákvæði sáttmálans fyrir sig sem beina réttarreglu fyrir dómi eða
stjómvöldum en ekki aðeins eins og nú er sem leiðbeiningargögn við
lögskýringar. Lögfesting mannréttindasáttmálans hér væri í samræmi við
almenna stefnu í flestum öðrum Evrópuríkjum og yrði þannig bæði til að færa
íslenska löggjöf um þessi efni í sama horf og löggjöf þeirra ríkja sem við
eigum hvað helst samskipti við og samstöðu með og til að auka á
alþjóðavettvangi traust á virðingu íslenska ríkisins fyrir mannréttindum.
Þannig má segja, að með lögfestingunni værum við að árétta enn betur en
áður, að við erunt hluti hins evrópska menningarsvæðis og viljum að þeir sem
hér búa geti sem best notið þeirra réttinda og þeirrar vemdar, sem í því felst.
20