Tímarit lögfræðinga - 01.02.1998, Blaðsíða 84

4. LOKAORÐ
Ég vona að með þessum orðum hafi mér tekist að gefa lesendum kost á að
skyggnast inn í þann heim sem við mér blasti, þegar ég steig fyrst inn í sænskan
dómsal, þar sem við dómaraborðið sitja mun fleiri dómendur en ég hef vanist í
íslenskum dómsölum og það jafnvel þótt íslenski dómurinn sé fjölskipaður.
Allt yfirbragð réttarhaldanna einkenndist af formfestu, en var þó alveg laust
við hátíðleika, sem hlýtur öðrum þræði að helgast af því að í dómnum sitja
dómendur með ólíkan bakgrunn og menntun, menn sem verða að samhæfa
skoðanir sínar til þess að komast að niðurstöðu í margbreytilegum málum. Og
jafnvel þótt sú niðurstaða mótist af pólitískum og siðferðilegum viðhorfum
leikmannadómendanna og ekki sé alltaf gætt strangra lögfræðilegra sjónarmiða,
er það sú niðurstaða sem formælendur leikmannadómenda telja að sé best fyrir
sænska dómskerfið, þótt þeir sem ekki koma úr þessum farvegi, til að mynda
íslenskur lögfræðingur eins og ég, séu á öndverðum meiði.
HEIMILDIR:
Carlsson, Per og Persson, Mikael: Processráttens grunder. Iustus Förlag. Uppsala
1996.
Danelius, Hans: Mánskliga ráttigheter. Norstedts Juridik 1993.
Information till námndemán, lánsrátt, kammarrátt. Domstolsverket 1994.
Lagerbjelke, Gustav: Sjálvstándig under lagarna. Nerenius och Santerius förlag 1996.
Olivecrona, Karl: Domstolar och tvistemái. Lund 1976.
78