Búnaðarrit - 01.01.1919, Qupperneq 17

BtíNAÐARRIT
11
1884, gerði hann 2130 faðma (rúma 4000 metra) af
vatnsveitingaskurðum og 700 faðma (um 1316 metra)
af flóðgörðum.
Sumarið 1878 ferðaðist Sveinn um Norðurland. í
skýrslu um þá ferð, sem prentuð er i „Norðanfara“
(18. árg., 1879, bls. 74) segir hann:
„All-viða hafa menn hjör vatnsveitingar, og er það þó
á langtum færri stöðum stundað en gæti og ætti að vera.
Það eru mest stíflu- eða ílóðveitur (uppistöður) sem hjer
eru notaðar. Á nokkrum stöðum eru hjer iíka notaðar
seitluveitur".
Um búnaðarfjelag Fljót.sdælinga segir svo (í „Fróða“
V., 1884, bls. 137), að fjelag þetta liafl að öllu leyti
„lagt mesta áherslu á engjarækt11. Og um búnaðarfjelag-
ið í Fellnahreppi er þess getið, að það haíi „komið miklu
í verk af engjabótum". — Sjest af þessu, að lögð hefir
verið all-mikil stund á áveitur á þessum árum, víðs-
vegar um landið, bæði sunnan-, norðan- og austanlands.
Á síðustu árum aldarinnar, 1890—1900, er töluvert
unnið að áveitum og framræslu hjer sunnanlands. Bera
meðal annars skýrslur starfsmanna Búnaðarfjelags Suður-
amtsins þau ár Ijósan vott um það. Starfsemi þeirra er
aðallega fólgin í því, að leiðbeina bændum i þessuin
störfum. Getur Vigfús Guðmundsson frá Haga þess í
skýrslu sinni til fjelagsins 1895, að bændur í Rangár-
vallasýslu sjeu farnir að leggja stund á vatnsveitingar,
„og næstum eingöngu", segir hann, „er það þeirra
vegna, að leiðbeininga minna hefir verið leitað“ (bls. 24).
Sérstaklega var mikið unnið að framræslu í Árnes-
og Rangárvalla-sýslum um aldamótin síðustu. Skal eg
nefna, að árin 1899—1902 voru í Sandvíkurhreppi í
Arnessýslu gerðir samtals um 25000 metrar af skurð-
um, og eldri skurðir endurbættir, er nema 5600 metr-
um. Þetta verk var metið 2220 dagsverk. („Búnaðarrit"
15. ár, 1901, bls. 178—180, og 17. ár, 1903, bls. 193).
— í Eyrarbakkahreppi voru árin 1900—1901 gerðir