Búnaðarrit - 01.12.1919, Blaðsíða 59

BÚNAÐARRIT
279
Á Finnlandi og í norðurhluta Svíþjóðar er einnig fjöldi
rjómabúa. Þar er víða erfitt um samgöngur og búskap-
urinn smávaxinn. Eigi að síður telja bændur sjer hag í
því, að vera í búunum, og senda rjómann til þeirra, þótt
kýrnar sjeu ekki fleiri en 2—4. Og svona er það víðar.
Það er alveg áreiðanlegt, að hjer á landi er engu
erfiðara að starfrækja smjörbúin en víða annarsstaðar,
t. d. á Finnlandi og í norðanverðri Svíþjóð. Staðhættir
þar era engu betri en hjer. Og hvað samgöngurnar
snertir innsveitis í þessum bygðarlögum, er mjóst á mun-
um. — Það hljóta því að vera einhverjar aðrar ástæð-
ur, sem því valda, að smjörbúin geta ekki þrifist hjer,
þótt fráfærum sje hætt. Hefl jeg oft áður vikið að því,
hverjar þær ástæður eru, og skal eigi endurtaka það
hjer, frekar en þegar er gert.
Þá vil jeg minna á það, að nauðsynlegt er að endur-
bæta sum búin — og sennilega flest — sem enn eru
tórandi, til þess að smjörgerðin geti verið í lagi. Skál-
arnir eru af göflunum gengnir, og sumir þeirra komnir
alveg að íalli. Áhöldin eru einnig úr sjer gengin, og
meira og minna skemd, bæði af brúkunarleysi og van-
hirðu. Sumstaðar eru þau orðin gömul og slitin. —
Flutninga-föturnar eða rjóma-brúsarnir margir eru orðnir
ryðgaðir og dældaðir, og lítt hæfir til rjóma-fiutnings.
Alt þetta verður að færa í lag, nú á næstu árum. Hjá
því verður eigi komist, ef búin eiga að halda áfram
starfsemi sinni.
Suma skálana þarf blátt áfram að endurbyggja, og ef
til vill flytja úr stað, þangað sem þeir eru betur settir
fyrir fjelagsmenn. Áhöldin þarf að endurnýja, þar á
meðal rjómabrúsana. — En alt þetta kostar töluvert fje.
Þegar búin voru stofnuð, fengu þau flest lán úr Við-
lagasjóði. Nú er endurgreiðslu þessara lána langt komið,