Búnaðarrit - 01.12.1919, Blaðsíða 58

278
BÚNAÐARRIT
bændur margir í þeim sveitum breyttu til um búskap
sinn. Þeir seldu kýrnar, og tóku að stunda aðrar greinir
búnaöarins. — En langflest búin hjeldu áfram að starfa
eftir sem áður.
í Noregi er töluvert af því smjöri, sem búiS er til á
smjðrbúunum, selt þar innanlands, í bæina og kaup-
staSina. Sama er aS segja um flest eSa öll önnur lönd,
þar sem smjðrgerS er rekin á samvinnu- eSa samlags-
búum. Meira og minna af smjörinu frá búunum er selt
heima.
En þá er aS víkja aS þeirri mótbáru, ab málnytan
og rjóminn sje svo lítill, síSan almenningur hætti aS
færa frá, aS ekki taki því a& senda hann í smjörbúiS.
Jeg hefl áSur bent á þaS1), aS víSa erlendis eru smjör-
bú (rjómabú), þar sem bændur, stórir og smáir, senda
rjómann til búanna. Þar er þó ekki fráfærum til aS
dreifa. Þar er aS eins um rjómann úr kúamjólkinni aS
ræSa. Og menn þykjast gó&u bættir, aS geta átt kost
á því, aS „vera me5“ í þeim fjelagsskap, jafnvel þó ekkí
sje nema um sárfáar kýr aS tala. Smábændur meS 2—3
kýr, senda sinn rjóma eigi síSur en stórbændurnir, sem
eiga 50—100 kýr og fleiri.
Mörg smjörbúin í Amerílcu — Bandaríkjunum og Kan-
ada — eru rjómabú. Mjólkin skilin heima, og rjóminn
sendur til búsins. Sum þessi smjörbú starfa aS eins aS
sumrinu, eins og hjer. Rjóminn er oft ekki fluttur til
búanna nema tvisvar eSa þrisvar sinnum í viku. BæSi
er þaS, aS hann er oft svo lítill, aS ekki tekur aS flytja
hann daglega, og auk þess oft langt aS flytja. Rjóminn
er þannig dreginn saman, og kældur í vatni eSa ís.
Geymist hann þá óskemdur.
1) Sjá Búnaðarritið 31. árg. 1917, bla. 176—177, og
Prey XIII. árg. 1916, bla. 110—112.