Búnaðarrit - 01.12.1919, Blaðsíða 10

232
BÚNAÐARRIT
og hleðsla mættist, en alt var með kyrrum kjörum þar
sem móhnausarnir voru lagðir í kalk-sandblöndu. Þótt-
ist jeg sjá á þessu, að óhætt myndi að hlaða skjólvegg
blátt áfram úr vel stungnum, þurkuðum mó, svo sem
jeg hafði slungið upp á í Skírni. Slíkur veggur yrði
ólíkt betur varinn, innan við þjettan steypuvegg, en
þarna var á bersvæðinu, og sá þó litt á. Auðvitað þyrfti
að stinga hnausana sem vandlegast, fara vel með þá
og gera stærðina jafna og hæfilega (rýrna mjög við
þurkinn). Eftir þessari tilraun að dæma, sem jeg sá í
Niðarósi, er lítil hætta á að hnausarnir bólgni verulega
við raka og sig virðist vera lítið. Innan slíks skjólveggs
þyrfti þá að strengja grant vírnet, áðuv en hann væri
sljettaður að innan. Sennilega mætti þó fá hnausana
enn betri, ef þeir væru mótaðir á þurkvellinum í hæfi-
legu móti. — Er þetta að líkiúdum, sem stendur, ein-
faidasta og ódýrasta aðferðin til þess að gera skjólvegg,
að minsta kosti þar sem mór er við hendina.
ZJpin í sveit í Noregi. Jeg hefi oftar en einu sinni á
ferðum mínum horft á sveitabæina norsku gegnum glugga
á járnbrautarvagni, og undrast það, hve húsin eru víð-
ast mörg á hverjum bæ og bygging yfirleitt mikil. Jeg
hefi þó aldrei haft gott tækifæri til þess að athuga þetta
nánar, fyr en í þessari ferð. Námum við staðar einn dag
á Gol í Hallingdalnum í Noregi, til þess að sjá búskap
og bæi þar í dalnum. Hefir Hallingdalur auðsjáanlega
verið afskekt sveit, alt til þess að Björgvinjar-járrrbrautin
var lögð. Mestur hluti dalsins er skógi vaxinn, en víðs-
vegar, bæði í dalbotninum og hlíðunum, ræktaðar spild-
ur umhverfis bæina. Eru það ýmist akrar eða tún, og
sýnast spildurnar furðu smávaxnar til að sjá, en reyn-
ast laundrjúgar er nær er komið. Er það mest bygg og
hafrar, sem ræktað er, en auk þess mikið af rófum og
kartöflum. Jafnvel ávaxta (epla) trje þrífast þar allvel,
þó dalurinn liggi hátt ofan til. Jarðvegur er grýttur og
grunt á forngrýtis-klöppinni, eins og víðast er í Noregi.