Búnaðarrit - 01.12.1919, Blaðsíða 40

260
BÚNAÐARRIT
Skömmu síðar rannsakaði Chr. Nussbaum, verkfræð-
ingur, kennari við konunglega iðnskólann í Hannover,
þetta holrúmsmál. Niðurstaða hans var lík og Astfalck’s.
Hann kvað tómu holrúmin vera að vísu til nokkurra
hlýinda, og því meiri sem þau væru fleiri, hvort á bak
við annað, en mikið vildi hann þó ekki gera úr slíkum
hlýindaauka. Hitt væri afturómótmælanlegt, að ef holin væru
fylt með hentugu tróði, þá yiði veggurinn stórum hlýrri.
Ekki munu þessar rannsóknir hafa haft nein veruleg
áhrif á húsagerð erlendis, en verulegum mótmælum
mættu þær ekki frá þeim sem mark var á takandi.
Aftur hefi jeg sjeð ýmsa taka í sama streng. Þannig
ritaði Borring, danskur húsameistari, um aldamótin dá-
litla bók (Om lune boliger) með ljósri og einfaldri greinar-
gerð fyrir hlýindum veggja. Hafði hann notið aðstoðar
kennara við fjöllistaskölann í Höfn. Hans dómur var ná-
lega sami og Astfalck’s. Hann taldi tómu holrúmin
einskis virði, og mælti afdráttarlaust með tróði. Taldi
sag ódýrast og best.
Jeg læt þetta nægja sem dæmi þess, sem jeg hefi
sjeð ritað um þetta mál erlendis. Jeg hygg að dómur
Nussbaum’s sje algerlega rjettur.
Nokkra reynslu höfum vjer fengið innanlands um
tómu holrúmin. Árið 1903 ritaði Jón Þorláksson um
nýtt byggingalag í Búnaðarritinu, og raðlagði að gera
steypuveggi úr holsteinum. Yar þa sjúkrahúsið og læknis-
setrið á B'ekku bygt eftir hans forsögu. f*að reyndist
þannig að þar sem veggir stóðu berir (sljettaðir utan
og innan) var bæði kuldi og raki. Þar sem herbergin
voru þiljuð, var mun hlýrra, eu nokkur raki. Þá var
reynt að fylla með tróðí milli þils og veggjar. Þá fyrst
urðu herbergin hlý og rakalaus, að þvi er mjer hefir
verið skýrt frá.
Siðan hafa mörg hús hjer í Reykjavík verið bygð úr
holsteinum, og hefi jeg athugað nokkur. Má segja sama
um þau og Brekkuhúsið.