Búnaðarrit - 01.12.1919, Blaðsíða 44

264
BÚNAÐARRIT
senda rjómann til þeirra, í stað þess að strokka hann
heima og seija svo smjörið þeim, er best byði. Leiddi
þessi óánægja til þess, að margir hættu við að senda
rjómann til búanna, enda urðu sum þeirra þá að hætta
á miðju sumri. Búm urðu nauðug viljug að draga saman
seglin. Við það, að margir fjelagar þeirra drógu sig 1
hlje, hlaut reksturskostnaðurinn að verða meiri á hvert
kílógram smjörs hjá þeim, er reyndust tryggir, og hjeldu
áfram að senda sinn rjóma. Báru þeir því minna úr
býtum en hinir, er verkuðu smjörið heima, og seldu það
„Pjetri og Páli“ fyrir hæsta veið.
Það hefir þannig ekki verið „ein bára stök“ hjá smjör-
búunum síðustu árin. Erfiðleikarnir að halda þeim á
floti hafa steðjað að úr öllum áttum. Það er eins og
alt hafi hjáipast að til þess að veikja þau og — fella.
í Búnaðarritinu1) hefir áður verið skýrt frá starfsemi
smjörbúanna fram að árinu 1916. En siðan hefir saga
þeirra verið sifeld barátta við allskonar erfiðleika, og af-
leiðingin er afturför og basl. Hefir þegar verið skýrt
stuttlega frá þessari baráttu hjer á undan. — En þá er
að minnast stuttlega á árangur starfseminnar eða smjör-
framleiðsluna þessi seinustu ár.
Árið 1916 starfa 20 smjörbú. Búið er þá til af smjöri
á búunum nálægt 100 þús. kg. Þar af er flutt út um
75000 lcg.
Þetta útflutta smjör skiftist á búin, svo sem skýrslan
hjer á eftir greinir:
Nöfn búanna. Smj ör kg. Fjclagar talsins. Starfgiimi vikur.
1. Apár 1800 12 8
2. Aslækjar 2800 30 12
3. Baugstaða 7850 72 15
4. Birtingaholts . . , 2425 23 10
1) Sjá Búnaðarritið 26. árg. 1912, og 31. árg. 1917.