Búnaðarrit - 01.12.1919, Blaðsíða 21

BÚNAÐAKRIT
243
En þótt þessar tilraunir hafl víða hepnast vel, þá er
hitt líka til, að þær hafa ekki borið þann árangur, sem
til var ætlast.
Reynsian hefir sannað, að hyggilegast er og vísast til
góðs árangurs, að byggja umbæturnar á kynstofnum,
sem staðvanir eru. Slíkir kynstofnar, sem vanir eru í
fleiri ættliði við sömu lífsskilyrði, eru mótaðir af þeim
og náttúruuni. Reynast þeir því ábyggilegri og þolnari,
hvað sem í skerst, en aðfengnir stofnar, sem vanir eru
annari meðferð og öðrum náttúruskilyrðum, þótt slíkir
stofuar virðist betri og álitlegri í upphafi.
Að fara nákvæmlega út í þessi atriði hjer er ekki
tilætlunin. Ef það væri gert, þá yrði það langt mál.
Hjer skal þó taka fram þá viðurkendu setningu: að
liver sú lcynbótastefna, er gagnstœð sje þeim lífsskilyrð-
um, sem fyrir liendi eru, leiði iil rýrnunar og veiJclunar
á þeim stofni, er umbótanna er leitað á.
En með þessu er þá lika óbeinlínis sagt: Tryggast til
góðs árangurs er, að miða allar Jcynbótatilraunir við
lífssJcilyrðin, sem fyrir hendi eru, og sJcapa sjer marJc,
sem er í samrœmi við þau, og stefna að því marJci frá
byrjun.
Þetta hafa þær þjóðir skilið, sem lengst eru komnar
í búfjárrækt, og þess vegna hafa þær komist svo langt
áleiðis, sem þær nú eru komnar.
Sauðfjárrækt og hestarækt Breta og nautgriparækt
Dana má nefna, sem dæmi þess, hve heilladrjúg þessi
stefna hefir reynst. í báðum löndum hafa kynbætur
þessara dýra verið bygðar á úrvali staðvandra stofna, og
árangurinn hefir orðið ágætur, og sennilega meiri en
menn í fyrstu hafa þorað að gera sjer vonir um.
Dálæti Svía á kynblöndun er aftur á móti gott dæmi
hins gagnstæða. Þar hafa bændur og aðrir búfjáreigendur
reynt að ná hraðari umbótum með því að flytja inn út-
.lend dýr til kynbóta, þótt þau væri alt öðrum stað-
háttum vön og úr ýmsum ólíkum löndum. Þeir fluttu