Hlín - 01.01.1917, Blaðsíða 22

20
Ulín
Talsvert mundi og seljast af hannyrðum, það lrefir
reynslan sýnt, bæði í Reykjavík og hjer. Tilbúinn fatnað-
ur mundi líka ganga vel út, ef smekkleg er gerðin. Má
þar til nefna: nærfatnað, svuntur, brjósthlífar, fnislit
hálslín, peysubrjóst, húfur, sauðskinnsskó og inniskó af
ýmsri gerð.
Þá má og nefna ýmsan iðnað karlmanna: smíðisgripi
úr trje, horni og málmi. Gaman væri, ef laghentir menu
reyndu að búa til einhver falleg og hentug barnagull;
fyrir þau fer árlega álitleg fjárupphæð út úr landinu.
I sambandi við það, sem að framan er ritað, má geta
þess, að það hefir jafnan þótt best gefast l'yrir þá, sem
framleiða vilja heimilisiðnað til sölu, að gefa sig ekki við
möjrgu, heldur leggja stund á eiria iðn, því að það verður
hverjum að list, sem hann leikur.
Það er gleðiefni öllum heimilisiðnaðarvinum, hversu
vel salan gengur á þessum tveimur sölustöðum á landinu
(Reykjavík og Akureyri).
Það var álit margra, að sölustaðir þessir ættu aðeins
að vera fyrir útlendinga, og spáðu illa fyrir sölunni, er
stríðið hefti för þeirra hingað. En útsalan er einmitt engu
síður fyrir landsmenn sjálfa. Og þó þeir sem stendur
sjeu knúðir til að nota íslenska iðnaðinn, af því útlendi
iðnaðurinn er illláanlegur, þá er það von mín, að þeir,
að ófriðnum loknum, hafi lært að virða svo íslensku
vöruna, að þeir kjósi hana, þó annað sje í boði. Og að
landsmenn á hinn bóginn hafi þá æfst svo í að búa til
ýmislegt fallegt og hagkvæmt úr íslensku efni, að það
standi því útlenda á sporði að útliti.
H. Ji.
Skýrsla um vcfnaðarkenslu i Rangárvalla- og
Suður-M úlasýdum.
í Rangárvallasýslu hefi jeg haldið 3 námsskeið í vefn-
aði með alls 17 nemendum.
Hið fyrsta var lialdið á Stórólfshvoli haustið 1915,