Hlín - 01.01.1917, Blaðsíða 36

Hlin
34
stund. Vesturíslenska skáldinu St. G. St. þótti bletturinn
með þeim fegurstu á landinu, eða ef til vill sá fegursti.
En skáldunum þótti sum nöfnin þarna suður frá ekki
nógu skáldleg, eins og t. d. þegar vegirnir hjetu bara:
Efri- og Neðrivegur. En ef skáldin vilja skapa nöfnin, þá
verður einhver til að innleiða þau. Nafnið Freyjuból, er
jeg hef leyft mjer að hafa í yfirskriftinni, er t. d. þannig
til komið, að útlendingur einn, sem staddur var í Gróðr-
arstöðinni, spurði mig, hvað þessi bœr hjeti (hann meinti
Gróðrarstöðina). Jeg sagði, að liann hjeti ekkert nema
Gróðrarstöð, og þótti honum það snubbótt. Jeg bauðst
þá til að innleiða nafnið, ef hann vildi skíra, og þá kom
hann með þetta nafn, er jeg skildi svo, að honum jrætti
bletturinn í alla staði boðlegur bústaður Freyju, gyðjunni
ástar og yndis, og líkaði mjer vel. En hvert heimili á
landinu þarf að verða Freyjuból með sunrri og sól í huga
og hjörtum.
Ein af skeiðinu.
Garðyrkjumálið
lrefur verið á dagskrá S. N. K. á öllum fundunr þess. Á-
huginn fyrir garðyrkjunni virtist vera í góðu lagi hjá kon-
unum, en vandinn var að finna ráð til þess að fram-
kvæmdir yrðu almennari.
Fundirnir töldu ráðlegt að reyna að fá umferðarkenn-
ara, er gætu leiðbeint heimilunum í garðyrkju og trjá-
rækt og rjett hjálparhönd við starfið; kennara, er gætu
lært hjer innanlands, kostnaðarlítið, en þó með staðgóðri
Jrekkingu í grundvallaratriðum.
í því trausti, að hið góðkunna Ræktunarfjelag Norð-
urlands hlypi undir bagga með konunum, leitaði stjórn
Samlrandsins fyrir hjá fjelaginu um það, með hvaðá kjör-
um það vildi veita stúlkum fræðslu í garðyrkju yfir vor-
ið, sumarið og haustið.
Stjórninni barst sl, vetur svohljóðandi svar frá Rækt-
tmarfjelaginu: