Hlín - 01.01.1917, Blaðsíða 55

Hlín
53
jeg sá kolaskipið fermt og það um leið, livernig menn
af hugviti sínu geta lært að hafa tiltölulega lítið fyrir
því, sem er í raun og veru erfitt.
Eins var um afgreiðslu í öllum búðum og á skrifstof-
um, það er ólíku saman að jafna lipurðinni og viðmót-
inu þar eða hjer. Þar sást enginn stirðbusi í búð, sem
sagði máske, að þetta eða hitt væri ekki til, af því hann
vissi þá ekki um það og nenti ekki að gá að því; eða
skrifstofuþjónn, sem gerði það eins og af náð og misk-
unn að tala við þá, sem afgreiðslu þurftu; en við þess-
konar könnumst við Jdví miður ltjeðan að heiman. Sam-
ræmið í öllu umferða- og fargagnakerfinu og stundvís-
ina, sem því er samfara, er ekki hægt að bera saman
við neitt hjer heima, Jrví Joar er svo ólíku saman að
jafna; en ekki veitti okkur Islendingum af að eignast
eitthvað, sem neyddi okkur til að vera stundvís, líkt og
t. d. járnbrautirnar hafa gert við fólkið ytra.
Og livað gróðrinum viðvíkur, Jiá vildi jeg aðeins óska
þess, að allir Joeir sem heimili stofna á íslandi, mættu í
æsku sinni búa uin tíma á fallegu lieimili skamt frá Edin-
borg, þá mundu þeir gera meira, en nú er, til að prýða
heimilin sín að utan. Jeg minnist ekki að hafa nokkurs-
staðar í kringum Edinborg sjeð svo ljelegan daglauna-
mannskofa, að ekki væru blóm gróðursett þar úti fyrir.
Hugsið ykkur snöggvast, að J)ið sjeuð komin með mjer
til Edinborgar, og jeg skal fara með ykkur út að heim-
ilinu, sem jeg dvaldi á 3 mánuði um sumarið. Við för-
um af stað rjett við fegurstu götu borgarinnar, „Princes
Street". Okkur er óhætt að líta ögn í kringum okkur,
Jrví við getum fengið vagn annan hvorn klukkutíma
allan daginn. Við erum hjer um bil fyrir miðju götunn-
ar, og ef við snúum okkur að henni, sjáum við hinum
megin við hana stórkostlegar byggingar, allar úr steini
áuðvitað og allavega prýddar. Flest eru J)etta búðir, skrif-
stofur og J)ví um líkt, en sárfá íbúðarhús. Þar gæti ekki
búið nema ríkt fólk, en Jrað vill ekki búa þar. Það vill