Hlín - 01.01.1917, Qupperneq 57

Hlin
álíka breið og vanaleg akbraut hjer á landi og önnur
eins við húsin. Þæ reru eingöngu ætlaðar gangandi mönn-
unt, en svæðið á milli þeirra hinum, sent ferðast öðru-
vísi en gangandi. Það svæði er svo breitt, að 8 bílar
gætu vel ekið þar í einu, hlið við hlið. Þarna í götunni,
eins og reyndar víðast, verða menn að ganga og aka
eftir alveg föstum regium, því annars verða árekstrar eða
jafnvel slys.
En nú skulum við stíga inn í mótorvagninn, sem á að
flytja okkur út úr borginni. Það er eins og við komum
inn í allstóra stofu aflanga, þar sem ekkert er nema
setubekkir, flestir fullir al fólki. Við náum þó í sæti á
einum ltekknum og horfum út. Það er hægðarfeikur, því
að hliðarnar eru allar tmgleri. Brátt.heyrum við að mót-
orinn ler að hreyfast og rjett á eftir er vagninn kominn
af stað. Fyrst fer hann eftir ýmsum götum borgarinnar,
en fljótlega sjáum við, að við erura komin út úr borg-
inni, því húsin eru altaf að verða strjálli, en garðarnir,
akrarnir og engin víðáttumeiri og mannaumferðin og
skarkalinn minni. Þó er vegurinn sjaldan mannlaus, þeg-
ar við líturn út. Þarna fer nú til dæmis mjólkurpósturinn,
en við erum nú undir eins komin fram hjá honum. Hann
er með fullan vagn af mjólkurfötum, stórum og smáum.
Þær minstu taka máske ekki nema mörk, eú sú stærsta
líklega tugi potta. Hann á heima lítið eitt lengra frá borg-
inni en við ætlum, og hefur farið af stað að lieiman kl.
6 um morguninn. Þá var heimilisfólk Iians, og máske hann
sjálfur, búið að vera eina tvo tíma að mjólka kýrnar.
Hann hefur einn latan liest fyrir kerrunni, enda má hann
ekki fara hart, og þarl' víða við að koma. Hann neinur
staðar lijá flestum húsunum, tekur eina litlu fötuna og
skilur hana eftir við hliðið. Heldur svo áfram að næsta
húsi og svo koll af kolli, uns allar litlu föturnar eru
búnar, en þá er hann líka kominn inn í borgina og held-
ur nú beina leið til mjólkurbúðarinnar, þar sem. stóru
föturnar eru losaðar. I þá sömu búð koma líka smjör-