Hlín - 01.01.1917, Qupperneq 58

56
Hlín
salinn og eggjasalinn með sínar vörur, en þeir koma ekki
eins oi't og mjólkurpósturinn, því að hann kemur altaf
tvisvar á dag. Þegar búið er að losa föturnar hans, legg-
ur hann a£ stað aftur nreð þær tómar, og á leiðinni tínir
liann upp allar litlu föturnar sínar, sem þá eru orðnar
tómar. Nú er hann á leiðinni lreim aftur og öfundar okk-
ur af því, live fljótt við getum borið okkur yfir. En við
erum fyrir löngu hætt að liugsa um hann og erum að
velta fyrir okkur, Jiver þessi gangandi maður í einkennis-
búningnum geti verið, sem þarna kemur á móti okkur.
N ú, það er þá bara pósturinn, sem hefur verið að færa
fólkinu morgunblöðin og brjefin, sem hafa komið um
nóttina og morguninn. En þarna fer lokaður vagn á
undan okkur, mótorvagn eins pg .okkar, en þó miklu
minni. Hver skyldi vera í honum? Við náum honum
skjótt, því hann nemur staðar fyrir framan hús eitt; öku-
maðurinn stekkur niður og opnar, en hann hjálpar engu
fólki þar út, heldur dregur liann út skúffur fullar af ýmsu
brauði, bæði matar- og kalfibrauði, og um leið kemur
kona út úr húsinu og kaupir brauð eins og hún þarf.
Að því búnu lokar maðurinn vagninum og heldur af
stað til næsta húss og hættir ekki fyr en brauðið er upp-
selt, þá snýr hann aftur til borgarinnar. Og enn náum
við manni*með lítinn vagn og einn hest fyrir, en miklu
er sá hestur fjörugri en hesturinn mjólkurpóstsins, enda
er honum lofað að hlaupa. Hann hefur líka Ijettan vagn
að draga, því að í honum er ekki annað en þvottur, sem
kemur frá þvottahúsinu, sljettur og blettalaus. Sá vagn
nemur staðar einungis fyrir dyrum hinna stæni og álit-
legri liúsa. Þar kemur þjónustustúlka, sem tekur við
því, sem í það hús á að fara, en fær manninum aftur
óhrein föt í staðinn. — En nú er ekki lengur tími til að
telja upp þá, sem á vegi okkar verða, þó margir sjeu
eftir, enda fer okkur nú bráðum að bera að gatnamót-
um, þar sem við eigum að stíga út úr vagninum. Fin-
hversstaðar á leiðinni höfum við keypt hjá manni í vagn-