Hlín - 01.01.1921, Síða 73

Hlín - 01.01.1921, Síða 73
HUn 71 minnistæðar. Pegar fólkið var komið í sparifötin til kirkju- ferðar, var sem einhver helgiblær færðist yfir alla. Pegar riðið var úr hlaði, tóku karlmenn ofan og lásu faðirvor, og kvenfólk drap höfði og bændi sig. — Afi minn var talinn góður búmaður, en alt á annan veg en faðir minn, hann hjelt fast við gamlar venjur, bæði í búskapnum og öðru, en faðir minn vildi reyna ýmsar nýungar. — Eftir að hann bygði beitarhúsin í selinu, var gengið daglega á þau að heiman. Djúpadalsá var oft illur þröskuldur á þeirri leið. Faðir minn gerði tilraun með að brúa ána og var það með öllu óþekt, jeg efast um að nokkur brú hafi þá verið til á landinu. En meinið var, að lítt mögu- legt var að fá efni í þessa brú, lakast þó að koma því að sjer, samt lagði faðir minn út í þpð, fjekk sjer skip og menn, stóra skipið hans Samúels frænda, það var átt- æringur, fór á því tii Flateyjar að sækja efnið, en þegar til kom reyndist skipið of lítið, trjen voru svo stór, að þau komust ekki fyrir á skipinu, svo binda varð þau á taug (séil) og róa fyrir jjeim 4 — 5 vikur sjávar. Nærri má geía, að þessi flutningur hefur verið erfiður, samt tókst að koma efninu inn í fjarðarbotn. En eftir var Iík- lega það erfiðasta, sem sje að koma því á brúarstæðið, engin hestur gat dregið þessi bákn, og engin vagn þekt- ist þá, eina bótin var, að sjór fjell langt upp í ána og eftir henni fleytti hann trjánum. Margir menn unnu að þessu holdvotir og uppgefnir. Loksins komst þetta þrek- virki á, og var faðir minn þá óvenju glaður. Og þá við krakkarnir! Að þurfa ekki lengur að vaða ána, oftast ber- fætt, eða ef hún var djúp að láta kýrnar bera okkur yfir, sem var litlu betra en að vaða, því ekki voru þær ætíð liprar í þeim ferðum. — Jæja, nú var öllu þessu lokið, og við gengum brúna og rákum fjeð yfir, en hestar og kýr urðu að vaða eftir sem áður. — En — æ, því miður stóð þessi sæla ekki lengi, brúin fór í miklum vatnagangi og jakaburði, og hefur efalaust vantað bæði þekkingu og fleiri skilyrði til að hún væri nógu traust. — Vesalings
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Hlín

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.