Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 73

Hlín - 01.01.1921, Qupperneq 73
HUn 71 minnistæðar. Pegar fólkið var komið í sparifötin til kirkju- ferðar, var sem einhver helgiblær færðist yfir alla. Pegar riðið var úr hlaði, tóku karlmenn ofan og lásu faðirvor, og kvenfólk drap höfði og bændi sig. — Afi minn var talinn góður búmaður, en alt á annan veg en faðir minn, hann hjelt fast við gamlar venjur, bæði í búskapnum og öðru, en faðir minn vildi reyna ýmsar nýungar. — Eftir að hann bygði beitarhúsin í selinu, var gengið daglega á þau að heiman. Djúpadalsá var oft illur þröskuldur á þeirri leið. Faðir minn gerði tilraun með að brúa ána og var það með öllu óþekt, jeg efast um að nokkur brú hafi þá verið til á landinu. En meinið var, að lítt mögu- legt var að fá efni í þessa brú, lakast þó að koma því að sjer, samt lagði faðir minn út í þpð, fjekk sjer skip og menn, stóra skipið hans Samúels frænda, það var átt- æringur, fór á því tii Flateyjar að sækja efnið, en þegar til kom reyndist skipið of lítið, trjen voru svo stór, að þau komust ekki fyrir á skipinu, svo binda varð þau á taug (séil) og róa fyrir jjeim 4 — 5 vikur sjávar. Nærri má geía, að þessi flutningur hefur verið erfiður, samt tókst að koma efninu inn í fjarðarbotn. En eftir var Iík- lega það erfiðasta, sem sje að koma því á brúarstæðið, engin hestur gat dregið þessi bákn, og engin vagn þekt- ist þá, eina bótin var, að sjór fjell langt upp í ána og eftir henni fleytti hann trjánum. Margir menn unnu að þessu holdvotir og uppgefnir. Loksins komst þetta þrek- virki á, og var faðir minn þá óvenju glaður. Og þá við krakkarnir! Að þurfa ekki lengur að vaða ána, oftast ber- fætt, eða ef hún var djúp að láta kýrnar bera okkur yfir, sem var litlu betra en að vaða, því ekki voru þær ætíð liprar í þeim ferðum. — Jæja, nú var öllu þessu lokið, og við gengum brúna og rákum fjeð yfir, en hestar og kýr urðu að vaða eftir sem áður. — En — æ, því miður stóð þessi sæla ekki lengi, brúin fór í miklum vatnagangi og jakaburði, og hefur efalaust vantað bæði þekkingu og fleiri skilyrði til að hún væri nógu traust. — Vesalings
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84

x

Hlín

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.