Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 17

13
því Helvíti sem vellur af eldi og brennisteini. Dýrð
himinsins og stjörnuskartið vitna gegn henni.
Broddur Helvítis er brotinn.
Hvort sem klerkonum likar það betur eða ver.
Vald Djöfulsins er þrotið. Truin á sjálfan hann
og heimkynni orðín þjóðsaga. Meira ekki.
Svo lít ég á, og þannig litur fjöldi mannanna á
bið kynlega miskunnarlausa vald sem andskotanum
var veitt af almáttugum algóðum guði.
En aðrir trúa og skelfast. Það geðjast mörgum
klerkanna vel: »Svo á bin sáluhjálplega trú að vera«
segja þeir: »Svo verða mennirnir auðsveipastir, að
þeir sé hræddir«.
Óttast menn líka Fimbulvetur. Titra af hrolli
og kvíða, ef þeir að eins hugsa lil hans.
Aum er sú trú. Mikil vesalmennskan.
Lífsins og Ijóssins Guð sýnir veldi sitt dag og
nótt, sumar og vetur. Samt er svona kennt, svona
trúað, svona ógnað og svona skolfið.
Slíkir kennendur eru naumast með öllum mjalla
eða blindaðir á æskuskeiði, nema þeir sé ráðríkir
falskennendur, sem leitasl við það, að halda fáfróð-
um vesalingum í kafinu.
En fyrr eða síðar komast allir upp úr móðunni.
Upp á grasi gróna velli. í Ijósið og heilnæmaloftið.
Og hafi þeir óþökk, sem tálma mönnonum,
bræðrum og systrum sínum frá því, að njóta Ijóssins
og loftsins. Banda þeim niður í móðuna.
Lognkyrðin og heiðríkjan hreina vekja mig og
hvetja til þess, að trúa fast og örugglega á hið göf-
uga og hreina i mannseðlinu. Leiðir mér fyrir sjónir
spaka menn og giftudrjúga, sem voru löggjafar og
leiðlogar þjóða og þjóðflokka. Minnir mig á hug-