Sumargjöf - 01.01.1907, Side 54

50
Sumargjöf
Sér hon upp koma
öðru sinni
jörð or ægi
iðja græna,
falla fossar,
llýgr örn yfir,
sá er á ljalli
fiska veiðir.
Þá er lísa skal afburðafegurð manna, þá er
jafnað til náttúrufegurðarinnar, því að lengra verður
ekki komist:
Svo bar Helgi
af hildingum
sem ítrskapaðr
askr af þyrni,
eða sá dýrkálfr
döggu slunginn,
er öfri ferr
öllum dýrum,
en born glóa
við liimin sjálfan.
Svo kvað einn íslendingur, er hann lét í haf
frá Noregi:
Erum á leið frá láði
Iiðnir Finnum skriðnu,
austr sé ek fjöll af flausta
ferli geislum merluð.
Að lokum skal minna á orð Gunnars frá Hlíð-
arenda, er hann sneri heim aftur í sektina og til
dauðans: »Fögr er lilíðin, svá at mér hefir hún
aldrei jafnfögr sýnzt, bleikir akrar ok slegin tún«.