Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 20

16
konunga og rak frá eignum og óðulum, þannig laun-
aði sá kristniboði þeim fylgi sitt og liðveislu. Hinn
lielgi konungur brenndi bú og eignir þegna sinna,
enginn mátti um frjálst höfuð strjúka þar sem hans
ríki náði til. Spánverjar boðuðu kristna trú fyrir
vestan haf, sviku, ræntu og drápu saldausa þjóð,
sem var mentaðri og betri en sjálfir þeir. Krossfán-
inn blakti yfir rústum blómlegrar borgar, »fram Ivrist
menn, krossmenn« var heróp ræningjanna. Slík var
boðun kristinnar trúar til forna. Nú lyigir þeim boð-
skap undirferli, fjársvik, ofdrykkja, kúgun og áþján.
Það er meginreglan. Svívirðing er ger fagurri og
mannúðlegri kenning Jesú frá Nazaret með því liversu
mikið skálkaskjól hún hefir orðið; hversu vélræði og
ránshendur mannanna liafa aílagað og fóttroðið bana.
y>Pér eiturormar og nöðrukijn /«
Hvelling norðurijósanna titrar.
Meðan ég er sjálfum mér ráðandi og heíi lieil-
brigða líkamskraftana hirði ég ekki liót um það þótt
ég sé taiinn heiðinn; ég kýs það miklu fremur en
hitt, að renna brautina, sem slíkir trúboðar hafa rutt;
þá braut er sjálfsþótti og skynlielgi hafa Iagt veg sinn
um öld eftir öld. Kýs svo miklu fremur að halla
höfði mínu að fölu hrímguðu haustgrasinu — í frelsi
náttúrunnar — en að ok ófrelsisins verði lagt að
hálsi mér, klafi kreddanna bindi inig á vanans bás.
Eg get trauðla lnigsað um molluna og loftleysið í
kytrunni niðri í hverfinu, svo mér komi ekki í allt
skap; þar setur hráslaginn hroll að mér; þar fæst
aldrei heilnæmt loft og allt af þarf að skara Saltvík-
urtýruna.
Heiðsvali! Góðu heilli leggur andblæ þinn um
mig. Mér hægist svo undra vel þegar þú strýkur