Sumargjöf - 01.01.1907, Page 46

42
Suraargjöf.
liestaheilsu eins og síðar sást. Sextán sonu eignaðist
liann; eða hver veit hvað marga. Því að þegar aðrir
eins stillingarmenn eins og Njáll og Síðu-Hallur tóku
fram hjá, þá er ekki þorandi að ábyrgjast Hrút.
Allir kannast við söguna af hjúskap Hrúts og
Unnar, sem þeir liafa á hvolpavitsárunum lesið með
-sömu eftirtekt eins og suma staði í bók, er margir
telja helgari en Njálu. Allir muna hvers vegna með
þessum hjónum tókust ekki góðar ástir eins og segir
^svo oft i sögunum. Á þeim tímum var það algeng-
Tara að hjúskapur leiddi til ástar en ást til hjúskapar;
hyggindaráð voru tíðari en ástaráð. Ofmikil hyggindi
í þessum efnum liafa á síðari tímum ósjaldan þótt
lcoma illa niður á afkvæminu, þó að oftast hafi það
gefist vel áður, ef sögnum má trúa. Hjer er nú margt
um að segja, en það á betur við að fresta því þar
til er ræðir um Gunnar og Hallgerði.
Gamlir menn lirista höfuðið yfir hjúskaparsögu
Hrúts og segja að hún sje sett saman af munkum í
einlííi þeirra og kvennmannsleysi. En liitt mun þó
"vera sönnu nær, að þetta sje dyngjusaga en klaustra;
sjúkdómslýsingin er umhverf.
Eins og kunnugt er — af sögunum — þá er það
næstmesta yndi kvenfólksins að tala um ástir; trú-
lofanir ef ekki veiðist betur. Og alt sem aflaga fer
í ástamálum er vanalega kent karfmönnum. Ekki
ætla jeg þó að gefa í skyn að það sje kvenfólldð í
dyngjunum sem fyrst og fremst hafi gefið Hrút sök
á hvernig fór; það var óefað Unnur sjálf, sem í
hjartans einlægni hefur kent það bónda sínum, að
þau gátu ekki komið sjer saman.
Svo segir Njála, að Unnur liafi á alþingi sagt
Merði föður sínurn alla sögu. Frá hinu segir Njála