Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 37

Sumargjöf.
33
hrundið upp og kom þar inn prússneskur liðsforingi
og lét hátt i sverði lians. Hann var hár vegsti og
féll einkennisbúningurinn fast að líkama hans. Hann
hafði eldrautt skegg upp undir augu, en yfirskeggið
var iiokkru bleikara og lá sem þverstrik ifir aiullitið.
Englendingarnir tóku þegar að horfa á hann og
voru allir í einu ánægjubrosi. Dubuis lést vera að
lesa í blaði sínu. Hann linipraði sig upp í horn eins
og þjófur, sem sér lögreglumann.
Lestin fór af stað, Englendingarnir héldu áfram
að tala saman og leita að vígvöllum, sem verið höfðu.
En er annar þeirra benti á þorp út við sjónhringinn,
sagði hinn þíski liðsforingi alt í einu á frönsku og
hallaði sér al'tur á bak og teigði fram lappirnar:
»Ég hef drepið tólf Frakka i þessu þorpi og
tekið höndum ifir hundrað«.
Englendingarnir urðu þegar forvitnir og spurðu:
»Nú, hvað heitir bærinn?«
»Pharsburg«, svaraði Prússinn og bættivið: »Ég
hef svei mér náð taki á asnaeyrum þeirra Frakkanna«.
Síðan hló liann með mesta rembilæti og einblindi
á Dubuis.
Lestin þaut í gegnum þorp, er voru í hervörslum
Þjóðverja. Alstaðar voru hermenn, á vegunum, á
■ökrunum, við járnbrautarliliðin eða þeir sátu firir
utan veitingahúsin og töluðu saman. Þeir þöktu landið
eins og engisprettur.
Liðsforinginn mælti:
»Hefði ég verið firir hernum, þá skildi ég hafa
tekið París, brent alt saman og drepið hvert manns-
barn. Pá hefði ekkert Frakkland verið til!«
Englendingarnir svöruðu firir siða sakir:
»Já, einmitt!«
3